Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Wanneer je met het methodfeeder systeem gaat vissen, dan kan je in veel situaties heel gemakkelijk, simpel en snel grote vissen vangen. Maar ook bij deze visserij kun je een stapje verder gaan door op de details te letten om zo de concurrentie een stapje voor te blijven, bij wedstrijden bijvoorbeeld. Jeroen Peters is een echte method-expert en heeft voor dit artikel zijn absolute experttips uit de kast getrokken.
Jeroen Peters geeft tips voor het vissen met de method feeder.
Tekst & foto’s Jeroen Peters
TIP 1: JUISTE HENGEL
Tot een meter of 30 en waarbij karper niet groter is dan een kilo of drie volstaat een lichte 2,7 of 3 meter lange feederhengel. Ga je verder vissen – tot circa 40 meter – of zijn de vissen groter, dan is een 3,3 meter feederhengel aan te raden. Besluit je ervoor om nog verder te vissen, dan is het raadzaam om een hengel van minimaal 3,6 meter te gebruiken. De aanbeten zijn zeer explosief en het is dan ook belangrijk dat je een goede steun gebruikt waar de hengel niet uit getrokken kan worden!
Tegen de oeverzone…
TIP 2: TYPE METHOD
Wanneer je tegen oeverzones vist waar minder dan 1,5 meter water staat, zoals eilandjes, dan is een open method feeder absoluut mijn favoriet. Het voer valt snel van de feeder zodat de vis direct kan azen. Regelmatig inwerpen is met deze methode belangrijk.
Kies je voor dieper water dan 1,5 meter of laten de beten langer op zich wachten, dan is een meer gesloten model zoals een hybrid feeder aan te raden. Ook wanneer je op grote afstanden vist heeft deze feeder de voorkeur, omdat zo’n model opstaande randen heeft waarbij het voer beter beschermd wordt. Het blijft ook compacter op de bodem liggen zodat het langer aantrekkingskracht heeft.
Een opvallende kleur verhoogt de attractie…
TIP 3: AFREMMEN!
Het is belangrijk dat de worp op het laatste moment wordt afgeremd en de method met de hengel wordt ‘opgevangen’, zodat deze met de vlakke kant op het water landt. Zo blijft het voer intact en wordt het niet door de impact op het water eraf geslagen. Waak er ook voor als de method op de bodem ligt deze niet te verplaatsen. Alles moet zo compact mogelijk blijven liggen. Span de hengeltop daarom niet al te strak. Bovendien kan een te strakke lijn vissen afschrikken wanneer ze er tegenaan zwemmen.
Tot zover een deel uit het artikel dat in totaal 11 tips kent. Dit artikel staat in de BEET Magazine die momenteel in de winkels ligt. Vraag ernaar bij je winkelier of zorg dat je voortaan een abonnement hebt om de artikelen als eerste te kunnen lezen: klik hier.
Warmer zeewater is goed geweest voor de komst van zeebaars, heek, ansjovis en inktvis. Tegelijkertijd lijkt kabeljauw geleidelijk uit de Noordzee te verdwijnen. De visstand wordt gevarieerder en dat komt niet doordat sommige soorten koelere wateren opzoeken. De Noordzee is onzichtbaar en ingrijpend aan het veranderen en sportvissers gaan dat merken.
De veranderende visstand is complexer dan enkel de beschuldigende vinger richting beroepsvisserij te wijzen.
Door Arno van ’t Hoog
Het heeft de kranten niet gehaald, maar hartje zomer luidden visserijbiologen de noodklok voor kabeljauw in de Noordzee. Ondanks jaren van strenge visquota en herstel staat het kabeljauwbestand er slecht voor. Visserijinstituut ICES adviseert om de vangst in 2020 met 60 procent te beperken. Er was al eerder zorgelijk nieuws, toen in april 2019 een totaalverbod werd ingesteld voor de kabeljauwvisserij in het Kattegat, de ooit rijke kabeljauwgronden tussen Denemarken en Zweden. De vangsten in dat gebied lopen al jaren terug, en zelfs als volgend jaar alle boten aan de ketting blijven zal er in 2021 waarschijnlijk geen herstel te zien zijn.
De kabeljauwbestanden verschuiven…
Toch is het niet overal kommer en kwel. Biologen adviseren namelijk om de kabeljauwquota voor de Barentszzee en de wateren rond IJsland met 2 tot 3 procent te verhogen. De vangsten bij IJsland gaan sinds 2007 elk jaar verder omhoog. De ontwikkeling van de kabeljauwstand in het noorden van de Noordzee is een beetje omgekeerd aan de wateren in het zuiden.
Die noordwaartse trend is al 30 jaar stapsgewijs aan de gang. Het lijkt alsof kabeljauw ‘wegtrekt’, omdat de vis van kouder water houdt. Alsof de voorkeur van de kabeljauw bepaalt waar de vis wordt gevangen. Die verklaring is toch iets te eenvoudig om waar te zijn: kabeljauw is geen watje en vlucht niet zomaar weg als het water een of twee graden warmer wordt.
Zo zijn er interessante proeven gedaan met 3000 kabeljauwen met een zendertje in de Noordzee, Barentszzee, Kattegat, en wateren in rond IJsland en Noorwegen. De gezenderde vissen zwemmen honderden kilometers kriskras rond op zoek naar voedsel. Het blijkt dat kabeljauw zich prima voelt bij zeer uiteenlopende temperaturen. Variërend van minus anderhalve graad in het noorden, tot bijna plus twintig graden in het zuiden van de Noordzee.
Ook bijzonder: kabeljauw zwemt niet automatisch weg als de temperatuur oploopt, zelfs niet als koeler water in de buurt is. Volwassen kabeljauw laat de keuze voor zijn leefomgeving in ieder geval door veel meer zaken bepalen dan door temperatuur. Als er voldoende voedsel te vinden is, dan is een paar weken bij 18 graden ook prima.
Toch speelt oplopende watertemperatuur wel degelijk een belangrijke rol in de levenscyclus van de kabeljauw, zelfs al gaat het maar om een of twee graadjes temperatuurstijging. In milde jaren paaien kabeljauwen bijvoorbeeld een week of twee eerder dan na een elfstedenwinter. Bij koudbloedige dieren als vissen bepaalt de watertemperatuur namelijk de ontwikkeling van eitjes en de timing van de voortplanting.
De noordwaartse trek van kabeljauw is al 30 jaar stapsgewijs aan de gang.
Iedereen kent de grafieken die vertellen dat de gemiddelde temperatuur in Nederland de laatste decennia is gestegen. We hebben mildere winters gekregen, en meer warme perioden in voorjaar en zomer. De jaargemiddelde temperatuur ligt nu bijna twee graden hoger dan in 1906. In zee is dat ook te merken; de Noordzee is gemiddeld 1,7 graden warmer geworden. Gemiddelden vertellen niet alles, want er zijn grote verschillen. In ondiep water kan het in de zomer stukken warmer worden dan op twintig meter diepte op de Doggersbank. Zo was de Waddenzee in augustus 2018 na twee hittegolven 4 graden warmer dan het langjarig gemiddelde, met een piektemperatuur van tegen de 24 graden. Gevolg: sterfte onder kokkels, die in de zon op droogvallende wadplaten bij temperaturen boven de 32 graden massaal het loodje legden. De opwarming verderop in het diepere deel van de Noordzee gaan veel trager en kent ook minder uitschieters: de gemiddelde temperatuurstijging in de Noordzee bedraagt sinds 1990 ongeveer 0,6 graden per tien jaar.
De laatste dertig jaar zijn er dus verschuivingen te zien. In de Noordzee paaien kabeljauwen tegenwoordig enkele weken eerder. Vooral in het zuiden is die verschuiving groot. Kabeljauwlarven eten piepkleine roeipootkreeftjes, die op hun beurt grazen op de massale algenbloei die elk voorjaar optreedt. De vislarven komen tegenwoordig vroeger uit het ei, terwijl hun geboorte netjes moet samenvallen met de komst van roeipootkreeftjes en daar zit een probleem: de komst van de roeipootkreeftjes is in al die jaren niet mee veranderd.
De piepkleine roeipootkreeftjes voeden zich met de algen. Tenslotte doet kabeljauw zich tegoed aan de roeipootkreeftjes.
Kabeljauwlarven vinden daardoor waarschijnlijk in het zuiden van de Noordzee minder voedsel en dat is weer van invloed op de overleving. In de zee voor de kust van Nederland en Duitsland worden tegenwoordig nog maar weinig 1-jarige kabeljauwtjes gevangen, terwijl dat rond 1985 nog belangrijke gebieden waren voor jonge kabeljauw.
Tot slot speelt commerciële visserij een rol in alle verschuivingen. De kabeljauwstand in Schotse en Engelse wateren is sterk achteruit gegaan, en dat heeft veel te maken met een te hoge visserijdruk. Het is kortom lastig om klimaatverandering als de enige of belangrijkste oorzaak aan te wijzen. Het is in ieder geval zo dat de combinatie van overbevissing en warmer water de kabeljauw de verkeerde kant op helpt.
De combinatie van overbevissing en warmer water helpt de kabeljauw de verkeerde kant op.
Kabeljauw is een van de best onderzochte vissoorten en deze vis laat zien dat gevolgen van warmer zeewater eigenlijk altijd indirect en via omwegen de visstand beïnvloeden. Wat we nu weten: de meeste vissen gaan echt niet op de vlucht omdat ze last krijgen van hittestress. Veel Noordzeevissen kunnen als ze eenmaal volwassen zijn prima omgaan met zeewater dat gemiddeld 2 graden warmer is.
Opwarming van het water werkt meer via de jonge levensfasen, zoals de voortplanting en het voedsel dat vissenlarven nodig hebben om snel te groeien. Dat is ook bij andere, minder opvallende vissen te zien. Zeer talrijke soorten zoals haring, zandspiering en sprot doen het in de Noordzee minder goed dan in de jaren negentig. Dat heeft alles te maken met veranderingen in de soortensamenstelling en rijkdom van de belangrijkste prooien: algen en roeipootkreeftjes. Zandspiering en sprot blijven daardoor tegenwoordig wat kleiner, en de jaarlijkse populatieaanwas is fors afgenomen. Dat werkt ook door op de groei van andere visbestanden, want vis zoals zandspiering is een belangrijke prooi voor opgroeiende kabeljauw, schelvis en makreel.
In afgelopen zomers hadden we extreem hete dagen, op zee is dat ook goed te merken.
Toch levert opwarming van het zeewater ook positieve veranderingen. Want waar de ene vissoort in aantal vermindert, komt er ruimte voor andere soorten. En dat is precies wat er op beperkte schaal al zichtbaar is. Sinds een aantal jaren vangen beroepsvissers vaker heek (Merluccius merluccius), vooral tijdens pelagische visserij op makreel en blauwe wijting. De vis heeft een opmars gemaakt naar noordelijker wateren. Heek zwemt verder uit de kust, dus de kans op hengelvangsten vanaf de wal is niet zo groot.
Een andere vis in opmars is de zeebaars, die steeds vaker in de Noordzee wordt gevangen, niet zelden vanaf havenhoofden in IJmuiden, Hoek van Holland of de Maasvlakte. De zomerse verspreiding van deze vis reikt van Marokko tot Noorwegen, maar de paai vindt grotendeels plaats ten zuiden van het Kanaal, al zijn er al in 2004 en 2005 ook paairijpe zeebaarzen gevangen in een beschut Noors fjord.
Zeebaars is met een opmars bezig en daar zijn we als sportvissers natuurlijk erg blij mee!
De verklaring voor de opmars in onze kustwateren heeft iets te maken met klimaatverandering. Mildere winters zorgen er waarschijnlijk voor dat zeebaars minder vaak en ver wegtrekt naar zuidelijker water. De vis heeft een groter leefgebied gekregen, waar andere vissoorten bovendien minder talrijk zijn geworden. Mogelijk paait de zeebaars nu zelfs in noordelijker streken. Toch floreert de zeebaarsstand niet: door overbevissing staat de soort nog altijd zwaar onder druk. Commerciële en sportvisvangsten zijn fors beperkt, maar herstel tot oude niveaus gaat nog jaren duren.
Opvallende andere succesvolle nieuwkomers zijn enkele soorten pijlstaartinktvissen (Loligo forbesii, Allotheutis subulata), waarvan de vangsten sinds de jaren negentig spectaculair zijn toegenomen. Milde winters zorgden ervoor dat pijlinktvissen konden overleven; sommige soorten hebben inmiddels een groot deel van de Noordzee gekoloniseerd. Onderzoekers vermoeden dat niet alleen de watertemperatuur een rol speelt; de lage visstand biedt leefruimte en minder competitie. Het is goed mogelijk dat inktvissen een open plek innemen en bij verdere opwarming nog talrijker kunnen worden. De inktvis is een blijvertje en gericht vissen wordt steeds interessanter.
Warmer water biedt ook kansen voor kleinere soorten als sardines en ansjovis. Echte nieuwkomers zijn het niet, want ansjovis deed het voor de aanleg van de Afsluitdijk ook al goed in de ondiepe, lauwe wateren van de Zuiderzee. Het inleggen van gezouten ansjovis was ooit een winstgevende activiteit in veel vissersplaatsen.
Tot slot zijn er soorten in opmars, met een uiterlijk die echt aan de subtropen doen denken: mul, zeekarper, zeebrasem en verschillende soorten lipvissen. In 2016 werden zelfs bonito’s gevangen vanaf de pier in IJmuiden, en ook uit Scandinavië kwamen meldingen. Ten zuidwesten van Engeland wordt de blauwvintonijn vaker gespot, net als in Deense en Noorse wateren, terwijl in 2018 een Urker visser per toeval een blauwvin van bijna twee meter uit de Noordzee haalde.
Blauwvintonijn is geen nieuwkomer of profiteur van een veranderend klimaat. In Noorwegen en Denemarken bestond in 1965 een florerende blauwvinvloot. Denemarken kende zelfs een sportvisvereniging – de Scandinavian Tuna Club – die jaarlijks een toernooi hield. De leden schreven jaarlijks zo’n vijfhonderd vissen in de boeken. Ook op de Doggersbank werd op haring en makreel jagende blauwvin gevangen, totdat het bestand door overbevissing verdween.
Dat we meer blauwvintonijn zien is geen gevolg van alleen warmer zeewater. Het is vooral te hopen dat de vis de kans krijgt om zich verder te herstellen. De soort zou een opmerkelijke toevoeging zijn aan het visbestand van de Noordzee. Op dit moment loopt er onderzoek waarbij sportvissers en onderzoekers blauwvintonijn proberen te vangen om ze van een zender te voorzien. Dat moet meer gaan leren over de migratie: waar de vissen vandaan komen en overwinteren.
Als de klimaatscenario’s kloppen, dan zal de gemiddelde temperatuur van het Noordzeewater geleidelijk verder oplopen. Toch is het lastig om te voorspellen wat dat precies betekent voor verschillende vissoorten, laat staan de vangsten van sportvissers. Het is niet zo dat de ene vissoort simpelweg de andere soort vervangt: dat heek en zeebaars de plaats innemen van kabeljauw, of inktvis de plek van tong, en mul de plaats van schol. Het is waarschijnlijker dat al die soorten door elkaar gaan voorkomen, en dat de aantallen geleidelijk verschuiven.
Onderzoekers hebben met historische gegevens berekend dat de productiviteit van veel vispopulaties in de Noordzee fors is teruggelopen door een oplopende watertemperatuur. Dat is een gevolg van de onzichtbare veranderingen in het ecosysteem van algen en plankton die doorwerken op alle vissoorten van zandspiering tot tarbot.
Opwarming van het zeewater betekent dus ook dat sportvissers net als de beroepsvisserij ook veranderingen merken in aantallen en soorten. Aanpassen is onvermijdelijk en dat begint met nadenken over de eigenschappen en stekken van nieuwe soorten plus ander vismateriaal. Of de balans van alle verschuivingen onder water uiteindelijk positief of negatief uitpakt op vangsten en visplezier weten we pas over een aantal jaar.
Literatuur:
Christopher M. Free (2019) Impacts of historical warming on marine fisheries production. Science 363: 979-98
David Righton (2010) Thermal niche of Atlantic cod Gadus morhua: Limits, tolerance and optima. Marine Ecology Progress Series 420: 1-13
Lotte W. Clausen (2018) Shifts in North Sea forage fish productivity and potential fisheries yield. J. Appl Ecol 55: 1092-1101
Bart van de Walle is een streetfisher van het eerste uur. Vanaf 2010 was hij een regelmatige deelnemer aan wedstrijden in Nederland, Duitsland, België en Frankrijk en wist daarbij vrijwel altijd een plek bovenin te bemachtigen. Finessetechnieken met ultra light materiaal is hierbij altijd de basis geweest voor zijn succes. Ook anno 2021 zijn deze technieken nog altijd bepalend, relevant en moeten eenvoudigweg tot het arsenaal van de moderne roofvisser behoren.
Tekst: Bart van de Walle, foto’s: Bart van de Walle en Nathan Wattimena
De ultralichte stadsvisserij is een simpele en snelle manier om een visje vangen. Vaak is dit baars, maar ook snoekbaars en snoek laten zich niet onbetuigd. Het zijn niet altijd monstervissen die ik vang, maar door het materiaal aan te passen kan ik ook aan deze ‘kleine’ vis een hoop lol beleven. Misschien wel het belangrijkste van ultralicht vissen is balans in het materiaal. Dat is altijd belangrijk, maar wanneer het evenwicht tussen visser en vis zo wankel is als bij het ultra light (UL) vissen is er geen ruimte voor fouten.
Als je slim inpakt en goed organiseert, dan kun je terugvallen op veel technieken en tegelijkertijd licht bepakt op pad gaan.
Wat neem je mee voor de diverse finesse technieken?
UL ammunitie
WORMEN
Naast het kleine materiaal voor het knopen van alle rigs neem ik natuurlijk het nodige aan kunstaas mee. In mijn tas is slechts beperkt ruimte, dus moet ik kritisch zijn in mijn aaskeuze. Toch zijn er een aantal soorten kunstaas die altijd meegaan. Ten eerste shads met een twisterstaart van 4 tot 10 cm. Mijn allereerste baarzen en snoekbaarzen ving ik op de witte Mister Twister en deze doen nog steeds hun werk. Mocht ik slechts één doosje meenemen dan zou het deze zijn.
In de tweede doos slanke shads met schoepstaart tot 7,5 cm en shads met meer body tot 7,5 cm lang. Deze shads zijn perfect op een loodkop te vissen en met name de grotere en dikkere shads op een lichte loodkop leveren vaak harde aanbeten en mooiere vissen op. Wormen en kreeftimitaties neem ik ook altijd mee, zowel in de zomer als winter. Met name baars is verzot op kleine kreeftachtige shads en op sommige dagen levert dit meer vis op dan de standaard shads.
NO-ACTION SHADS
De inhoud van mijn laatste doos is een beetje afhankelijk van het seizoen. In de zomer is deze gevuld met kleine plugjes. Drijvend en zinkend, diepduikend en ondiep lopend. Bij hoge temperaturen houden de vissen zich vaak in de bovenste waterlaag op en kunnen dan helemaal los gaan op een snel gevist plugje. In de winter, als de vis passiever is, neem ik meer no-action shads mee. Dus shads zonder schoepstaart of twister, maar met een vorkstaart of de zogenaamde pintails.
Ook het dropshotten is natuurlijk een belangrijke techniek. Lees het volledige artikel dat in de BEET Magazine staat die nu in de winkels ligt en boordevol info staat over deze leuke manier van roofvissen!
Wie voor het eerst op paling vist, is over alles natuurlijk onzeker. Met zijn slangenuiterlijk, nachtelijke levenswijze en zijn voortplanting in de Saragassozee, is het een raadselachtige vis voor ons. Het is echter niet zo moeilijk een paling te vangen, wanneer je een beetje basiskennis hebt. Iedereen die vist in wateren waar paling zit en daar op een warme zomeravond met wormen of een aasvisje vist, zal vroeg of laat een paling vangen.
Paling is veelal ’s nachts en in de avonduren actief, met name in de zomer. Het maakt paling daardoor ook een geheimzinnige vis. Tel hun slangachtige uiterlijk en hun geheimzinnige voortplanting in de Sargassozee daarbij op en je hebt het over één van de, zo niet dé geheimzinnigste vissen die in Nederland en België rondzwemmen.
Alleen in water waar hij voorkomt, ofwel doordat de paling er vanuit zee als glasaal heen is getrokken ofwel doordat hij er door beroepsvissers is uitgezet. In afgesloten water waar ze niet zijn uitgezet, zit in de regel geen paling.
In principe is het beter te vissen in rivieren met toegang tot de Noordzee, dan in afgesloten vijvers of meren, waarvan je niet weet of er paling zit. Aan de andere kant kun je in afgesloten wateren oeroude palingen vangen die er niet weg konden. Niet voor niets komen de grootste palingen, zoals het Nederlands record van 118 cm, gewoon van een groot wijkwater/slotencomplex in een kleine stad.
Dit is heel erg afhankelijk van het watertype en welke techniek jij leuk vindt, maar het haakaas presenteer je te allen tijde op de bodem. In de meeste gevallen vis je op paling met een schuivende bodemmontage. Het loodgewicht is afhankelijk van waterdiepte, visafstand en stroming. Dit dien je zelf even uit te zoeken, maar in de regel moet tussen de 30 en 60 gram volstaan. De onderlijn kies je niet te lang, anders komt de haak te diep te zitten. Voor klein aas (als maden, casters en kleine wormen) volstaat al 30 cm, voor groot aas (aasvisje, dikke wormen) een centimeter of 50.
Wanneer je redelijk dichtbij vist (tot 10 meter) op ondiep water (tot 1,5 meter) dat niet stroomt, dan kun je prima uit de voeten met een dobbermontage. Je hebt van die speciale nachtdobbers, waar je een breeklichtje in kunt zetten: ideaal!
Dat hangt van het water af. In veel wateren is de worm het beste aas, maar daarmee komen vaak de kleine of middelgrote vissen aan de haak. In water met veel witvis zal een aasvisje betere vangst opleveren, en dan vaak ook de grotere exemplaren.
Soms kun je met verse kreeftjes of krabben de worm of aasvis verslaan. Dat moet je uitproberen. In zout water is het de moeite waard verse zeepieren in te zetten. Paling lust ook maden en casters.
Jazeker, maar pas wel op bij een grote witvisstand. Af en toe een bijvangst zal altijd voorkomen, maar je wilt natuurlijk niet continue brasems vangen. Witvissers die ‘s nachts wel eens op brasem vissen, weten als geen ander dat een voermix van vismeellokvoer aangevuld met geknipte wormen, casters en maden vragen is om problemen op een water waar veel paling zwemt… Met een dikke dauwworm of een aasvisje als haakaas vis je op zo’n voerplekje veel selectiever op paling.
Ja, ze hebben een uitstekend reukvermogen. Er wordt beweerd dat dit zelfs beter is dan van een hond! De beste manier om GEEN paling te vangen is dan ook tijdens het nachtvissen je handen in te smeren met een muggenwerend middel en vervolgens je aas en materiaal met deze ingesmeerde, stinkende handen te pakken. Ook de geur van benzine, diesel, nicotine en scheerschuim heeft deze afschrikkende werking. Voorzichtige palingvissers vegen daarom hun handen grondig af met modder of zand voordat ze hun aas of montage aanraken.
Dit hangt natuurlijk ook deels af van het haakaas. Voor kleine tot middelgrote paling volstaan haakmaten 6 of 4. Alleen als er zeer grote paling in het water voorkomt, wijk je van deze regel af en zet je bij groter aas haakmaat 2 in. Wanneer je ondanks de grootte van de haak missers krijgt, moet je je aas verkleinen en meteen de haak zetten bij een aanbeet. Bij een worm als aas kun je de worm zo inkorten dan slechts de haak is bedekt. Gebruik je aasvis, dan kan de wissel naar een stukje vis het belangrijke verschil maken. Belangrijk is ook bij vis als aas om de paling even te laten zwemmen, tot hij weer stopt en het aas slikt.
Ja, iedereen weet dat paling lekker is. Vroeger, toen namen mensen nog wel eens een paling mee naar huis om op te eten, maar tegenwoordig wordt aal met uitsterven bedreigd. Hierdoor gelden er voor paling diverse specifieke beschermende maatregelen en verboden. Zo geldt er een TERUGZETPLICHT. Een gevangen paling zet je dus altijd terug. En trouwens, zelfs al ben je van plan om die paling toch lekker op te eten, ben dan bewust van de dioxines en andere gifstoffen die in veel palingen na onderzoek zijn aangetroffen: eet smakelijk! Met andere woorden, deze schitterende vis zet je terug zodat ook de toekomstige generaties er ooit eentje kunnen vangen. Wanneer je meer wilt lezen over wetten, regelgeving, het dioxine probleem en de bescherming van aal, bekijk dan deze pagina van Sportvisserij Nederland.
Muggenlarven: een natuurlijker aas is voor een witvisser niet te vinden. Iedere zoetwatervis zal ze kennen, waar ter wereld deze ook rondzwemt. Daarmee is ook meteen de kracht van dit aas uitgelegd. Tegelijkertijd zijn het kleine, tere aasjes; hoe voer en vis je met dit superaas?
Muggenlarven; veel vissen zijn er gek op…
Tekst & foto’s Jan van Schendel
Muggenlarven worden weleens het ‘rode goud’ genoemd omdat ze zo duur zouden zijn. In de praktijk valt dat best mee, maar al zo lang ik vis hoor ik deze redenering. Vaak zijn de mensen die dit roepen niet geheel toevallig ook geen fan van de visserij met muggenlarven. Tel daarbij op dat veel vissers niet helemaal op de hoogte zijn van de beste aankoopmogelijkheden en verzorging van het aas. Resultaat: het vissen met muggenlarven, ook wel bekend onder de naam vers de vase, is heel vaak verboden tijdens wedstrijden. Zonde, want op moeilijkere visdagen vangt je hiermee echt veel meer vis!
Het rode goud…
Nog niet zo heel lang geleden konden muggenlarven nog massaal zelf ‘geschept’ worden in afwateringsbeken van zuiveringsstations. Vandaag de dag vind je bijna geen massale hoeveelheden muggenlarven meer (om te scheppen) in ons openbare water. Het water wordt veel beter gezuiverd, waardoor er veel minder voeding is. De muggenlarven die men nu koopt zijn bijna altijd geïmporteerd uit Oost-Europa. Bij de hengelsportwinkel helpen ze je aan deze vers de vase.
De meest gehoorde vraag is echter: hoe doe je deze kleine friemels aan de haak? Dat gaat als volgt. neem een hoofdlijn van 10/00 mm met daaronder een 15 centimeter lange onderlijn van 08/00 met daaraan een ‘langsteel’ haakje nummer 22 (Sensas 3530). Muggenlarven zijn een heel fragiel aas; haken groter dan maat 18 zijn bijna uit den boze. Mijn dobberkeuze voor dit soort visserij is altijd de JVS Mabel, op de korte visafstand in 0,3 gram en op de 11 meter lijn in de 0,5 gram uitvoering. Hiermee kun je de effectieve muggenlarfvisserij prima uitvoeren!
Langstelige en dundradige maat 22 haak.
Deze tip kwam uit de Beet Magazine van september 2021.
Sommige aasjes hebben een geweldige aantrekkingskracht op de vissen, en met name klein aas als hennep is een geweldig ingrediënt voor elk aas en voer, al dan niet in combinatie met andere voersoorten. Maar hoe houden we dat kleine spul het beste op de haak?
Bondscoach Jan van Schendel geeft er goede tips over. Het liefst pakken we de grotere hennepkorrels, maar die kiemen het langzaamst, ook na het korte koken. Wanneer je wat grote korrels (ongekookt) in een natte theedoek laat kiemen, komen de kiempjes ook langzaam op, maar het resultaat zijn wel hele sterke korrels die prima op de haak blijven.
Vraag ook eens aan je hengelsportwinkelier naar grotere korrels hennep. De laatste jaren worden er steeds grotere korrels gekweekt en aangeboden.
Wie de BEET-special ‘150 vragen over witvissen’ nog ergens in de kast heeft, die vind al deze interessante vragen voor de witvisser gebundeld en wel bij de hand!
Ook op YouTube en internet vind je wat filmpjes en tutorials over interessante manier om hennep aan te bieden, zoals hieronder. Zoek ook op ‘hemp’ (Engels) en ‘Kemp’ (Vlaams).
REDACTIE – Welke visser droomt er niet van om de gezinsvakantie te combineren met vissen, een vakantiehuis met vismogelijkheden is dan ideaal!? Park de Huttenheugte biedt alle faciliteiten voor zowel familie als ook voor de sportvissers. Wij zijn afgereisd naar de Huttenheugte om zelf de sportvis mogelijkheden te ontdekken.
Het vissen op de Huttenheugte wordt serieus aangepakt, zo beschikt het park over een eigen kweekvijver, een hengelsportshop en er is een viscoach aanwezig. Sportvissen is zeker geen bijzaak op de Huttenheugte; hoe kan het ook anders met een operations manager die weet waar hij over praat. Bennie van ’t Zand is zelf fanatiek witvisser en karpervisser met een indrukwekkend sportvis c.v.
In zone 2 bevinden zich een aantal prachtige vennetjes omringd met brede rietkragen en prachtige leliebedden. Deze vennetjes lenen zich uitstekend voor het vissen met een vaste hengel op voorn(jeugd) of werpend met klein kunstaas op snoek.
Dit meer ligt direct aan het strand naast de park faciliteiten, hier worden ook waterfietsen en fluisterboten verhuurd. Het water heeft een natuurlijk bestand aan witvis en roofvis, er vinden hier geen uitzettingen plaats.
Voor de sportvissers zal dit meer het target water zijn. Het visbestand omvat een mooi bestand aan gezonde en sterke brasem van 2 tot 6 kg, karper tot 20 kg en een mooi bestand aan dikke snoek. De diepte van het meer verloopt geleidelijk; van een halve meter aan de kant tot 3 meter op het diepste gedeelte. Inmiddels zijn er 14 viscottages rondom dit meer voorzien van eigen steiger (bruin) en zijn er nog 11 steigers in aanbouw. Huur je een viscottage, dan ben je dus zeker van je eigen vissteiger, wel zo prettig.
Op uitnodiging van Bennie vissen we een korte sessie. Op dag 1 pakken we de middag en avond; dag 2 de vroege uurtjes. Onze basis is bungalow 360 voorzien van eigen vissteiger en qua ligging perfect voor de feedervisserij. Wij starten daarom met een klassieke feederopstelling gericht op de brasem en een opstelling op z’n ‘karpers’ voor de zeelt en als het meezit karper. De feederhengels worden voorzien van worm en maden, de statische opstelling vissen we met een zogenaamde wafter gesoaked in scopex als aas.
Met de lijnclip als hulpmiddel voor de visafstand worden de voerplekken opgebouwd, we houden een afstand aan tussen de 40 en 60 meter. Vangen we vis, dan voeren we snel enkele korven bij om de brasem op de stek te houden. Binnen een werpafstand van 40 tot 60 meter is het al vrij snel raak, de eerste brasems hebben de voerplekken in rap tempo gevonden. Meteen valt op dat de brasems in prima conditie verkeren, licht materiaal geeft een mooie sport.
Als grondvoer blijkt de krill mix voorzien van dito voerpellets en zoete mais favoriet, Rico vult dit nog aan met maden en geknipte worm voor extra brasem attractiviteit. Op beide opstellingen weten we op dag 1 een mooi aantal dikke brasems te vangen, dit is veelbelovend voor dag 2, waar we de vroege uurtjes willen ervaren op het meer.
John positie gekozen op één van de vennetjes voor een 1 daagse sessie, voor bungalow 102. Via een mooi gat in de dichte begroeiing kiest John ervoor met de vaste stok tegen een bed van waterlelies te vissen. Binnen no time wist hij een flink aantal voorn(tjes) te vangen, maar ook de roofvis liet zich niet onbetuigd. Continu springen er snoeken boven water, jagend op de school voorn die daar rijkelijk aanwezig is. Maar ook de gehaakte voorns van John trokken de aandacht, na diverse aanvallen kon het niet uitblijven. Een snoek van ongeveer 65 cm had zich vergrepen aan een gehaakte voorn, dikke sport aan dit lichte materiaal.
Voor het echt gericht vissen op grote karper is de sessie die wij houden tekort, maar zeelt staat hoog op de verlanglijst. Ondanks dat het zonnetje zijn best doet maakt de noordoostelijke wind het niet comfortabel, tegen het donker zijn we dan ook versteend. Snel nog even wat voer op de stekken en dan gebruik maken van de comfortabele bungalow. Wat een luxe, opwarmen in de infrarood sauna en een warme douche, daarna met gloeiende hoofden voor de TV. Maar laat word het niet, de volgende ochtend willen we de beste uurtjes pakken, vroeg uit de veren dus.
Voor zonsopgang present op het steiger, alles stond al klaar dus de eerste voerkorven gaan in rap tempo richting de stekken. Het meer ligt er werkelijk prachtig bij, een beetje mysterieus met de damp op het water en die prachtige rode zonsopgang. Het duurt niet lang voordat de eerste brasems zich melden, zoals Bennie ons al had beloofd kan het hier flink los gaan. Binnen no-time haalden we de ene na de andere prachtige dikke brasems naar binnen. Met gewichten rond de drie kilo aan licht materiaal een hele leuke sportvis!
Mijn targetvis zeelt heeft zich nog niet gemeld, maar een pets op het wateroppervlak verraadt vis op de stek. Meteen daarna een echte fluiter, het voelt goed aan. De twijfel is er, karper of zeelt.. Na enkele minuten voorzichtig drillen zien we een flank, yes zeelt!
Een mooie zeelt van 55 cm heeft zich aan de wafter tegoed gedaan, een prachtig cadeau en tevens schitterende afsluiting van de vissessie.
KARPER
Het grote meer heeft een mooi bestand aan karper, waaronder enkele targetvissen tot 21 kilo. De vismogelijkheden op karper zijn natuurlijk wel beperkt, je mag in principe alleen in een rechte lijn vooruit vissen. Nachtvissen is toegestaan mits je maar geen overlast bezorgd, het is dus zaak vooraf de juiste viscottage te boeken met je eigen vissteiger. Heb je zo’n stek, dan maak je kans op hele mooie vissen.
Al jaren is dit meer bekend binnen de witvisscene, grote namen komen hier regelmatig terug. De brasems zijn hier prachtig en van serieuze afmetingen met een gemiddeld gewicht van 2 kg met uitschieters tot 6 kg. Tijdens de jaarlijks georganiseerde wedstrijden worden er flink wat kilo’s aan witvis gevangen.
Het meer leent zich uitstekend voor het feedervissen, met de vaste stok is het hier een stuk lastiger vanwege de geringe diepte aan de kanten.
Huur een fluisterboot en neem je pluggen mee, het meer heeft een mooi bestand aan snoek waaronder enkele mooie metersnoeken. Aan de hand van de dieptekaart kun je een redelijk inschatting maken van de mogelijkheden.
Voor een gezinsvakantie in combinatie met vismogelijkheden is de Huttenheugte een aanrader. Het park is ook zeer geschikt voor een visweekend met vrienden. Met name voor de feedervissers liggen er prima stekken voor de diverse viscottages op werpafstand.
Na een dag vissen in de avond het comfort van de bungalow, even opwarmen in de sauna of sterke visverhalen bij het haardvuur. Kortom ook voor een visweekend kunnen wij de Huttenheugte van harte aanbevelen.
Om te mogen vissen op de Huttenheugte worden er gratis visvergunningen verstrekt die je kunt afhalen in de visshop nabij de fietsenverhuur.
Wanneer je haak goed zit zal je minder karpers lossen en met meer vertrouwen vissen, zo stelt Ernesto Kamminga in een artikel uit de Karperwereld die zojuist is uitgekomen. Hierin veel waardevolle tips om de haak optimaal in de bek van de karper te manoeuvreren. Hieronder een tip uit dat artikel over de line-aligner. Verplichte kost om te lezen, die hele artikel!
Diverse soorten line-aligners en haakmodellen op de markt…
Tekst & foto’s: Ernesto Kamminga
Wat kun je doen om de inhaking te verbeteren? Dit is een veel gestelde vraag, waar menig karpervisser niet altijd een goed antwoord op heeft.
Als wil te allen tijde vermijden dat de haak te diep in de bek gaat draaien. Hier is het vlees op de meeste plekken te zacht waardoor je grote kans loopt dat de haak gaat snijden en loskomt tijdens de dril. Vooral langstelige haken met rechte punten willen (te) snel prikken. Je kunt dit voorkomen door de haakpunt iets af te schermen met de soort line-aligner die je gebruikt.
Ieder haakmodel vraagt wat dat aangaat om een andere soort line-aligner. Meer lezen? Dit artikel van Ernesto Kamminga staat in de Karperwereld 140 die zojuist is uitgekomen en in de winkels verkrijgbaar is. Een must-read voor de karpervissers die wel eens een mooie vis verspelen!
Drie dezelfde montages, met telkens een ander vertrekpunt van de hair!
Een van de favoriete witvistechnieken van Ton Ruijs is het vissen op commercials met de pellet waggler. Ton: “Ik hou nou eenmaal van een actieve visserij met de dobber. Pellet waggler vissen is vrij eenvoudig: het doel is om de karpers in de bovenste waterlaag te vangen met de dobber.”
Er zijn heel veel verschillende dobbers (pellet wagglers) op de markt en persoonlijke voorkeur en omstandigheden zijn hier maatgevend voor je keuze. De montages zijn simpel te maken; met een paar lijnstops en een wartel ben je klaar. Er zijn echter wel een paar spelregels die je goed moet onthouden. De belangrijkste spelregel is dat je actief moet vissen. Hoe actiever je vist hoe meer vis je zult vangen. Met actief vissen bedoel ik dat je vaak moet inwerpen. Elke nieuwe inworp is een potentiële kans op een vis. Na 10 seconden is deze kans al weer minimaal dus moet je weer opnieuw inwerpen.
Lekker actief bezig zijn…
Parrallel aan de inworpen moet je pellets schieten met de katapult. De kunst is om juist zoveel pellets te schieten dat de vis in de bovenlaag blijft azen. Schiet je te weinig dan gaan ze naar je buurman, schiet je te veel dan zakken ze met de pellets mee naar de bodem en zijn ze in de bovenlaag niet te vangen. Vaak zijn 2 of 3 stuks pellets per keer genoeg om de vis op de plek te houden.
Sleep de dobber na het schieten van pellets naar deze plek…
Het patroon wat je vist met de pellet waggler gaat als volgt. Eerst inwerpen, waarbij je iets over je plek werpt (overcasting). Vervolgens schiet je de pellets iets voor je dobber en met een snelle (of soms langzame) draai beweging aan de slinger van je molen sleep je de pellet waggler in het gebied waar je de pellets hebt geschoten. Vaak volgt dan onmiddellijk een explosieve aanbeet en wordt de hengel als het ware uit je handen getrokken. Een ander patroon wat ook goed kan werken is juist eerst pellets schieten en gelijk daarna je pellet waggler in het gebied werpen en vervolgens gelijk nogmaals schieten. Dit is ook sterk afhankelijk op welke diepte je vist. Ik heb meestal drie dieptes waarmee ik rekening houd, namelijk 0,30, 0,60 en 0,90 meter. Zit de vis nog dieper, dan is het vaak beter om een bodemtechniek toe te passen zoals met een loodje (bomb).
Vaak inwerpen en pellets bijschieten…
Zoals ik al eerder aangaf moet je voor de pellet waggler techniek de hele dag actief vissen en veel inwerpen. Dus is voor mij belangrijk dat mijn hengel en molen combinatie in ieder geval zo licht mogelijk moet zijn. Ik gebruik voor deze visserij de Shimano Aero X5 11ft pellet waggler hengels. Als molen gebruik ik de Vanford 4000 HG serie – een superlichte en snelle molen. Deze combinatie is voor mij perfect voor het vissen met de pellet waggler. Als hoofdlijn gebruik ik de drijvende Aero Float lijn 19/00 en als haken de B911 Kamasan maatje 16 en 14 voor deze visserij.
Superlichte combi…
Mijn pellets zijn vrijwel altijd de 6 of 8 mm afhankelijk van welke afstand je wilt vissen. Ik gebruik het liefst pellets die zo langzaam mogelijk zinken. Deze geven vaak het beste resultaat. Met een paar kilo pellets per dag kom je een heel eind en heb je een fantastische dag, dat kan ik je beloven. Ga het maar eens proberen of kom maar eens kijken aan de waterkant.
Mocht je meer info over deze blog willen hebben, dan kun je me altijd een mail sturen op tonruijs@gmail.com
Groetjes Ton Ruijs – prostaffer Shimano
Een zeer degelijke lijn voor het zeevissen.
Een lijn om op te vertrouwen…
De herfst begint al in september met vaak ronduit heerlijk weer en eindigt ver in december en dan kan het gruwelijk koud zijn! Het vissen in die uitersten verschilt enorm. In de vroege herfst kan het feest op het ondiepe zijn, in de late herfst ligt de snoek verspreid over de plas. Op vaarten, kanalen en veenplassen maakt het niet zoveel uit waar je vist. Daar kan de vis het jaar rond geen kant uit, maar op grote plassen met het flink diepteverloop is het een ander verhaal.
Vissen als deze komen vaak net van het randje. Leg twee hengels klaar: een voor het ondiepe de ander om wat dieper te vissen.
Tekst & foto’s: Bertus Rozemeijer
Net zo variabel als het weerbeeld zijn ook de technieken waarmee je snoek kan kan. Nu kun je jaarrond met veel technieken snoek vangen – dat is ook het boeiende aan het vissen op snoek – maar de herfst opent weer nieuwe mogelijkheden. Zo worstelen we veel minder met planten en kunnen daardoor een veel breder scala aan kunstaas inzetten.
Daarnaast hebben veel snoeken het ondiepe water verruild voor dieper of zelfs zeer diep water. Toch blijven er ook snoeken, zelfs als het buiten gruwelijk koud aanvoelt, nog op het zeer ondiepe rondhangen. Je moet dus een keuze maken wat je wilt doen; ook weer een aspect wat het snoekvissen zo leuk maakt. Om hier een voorbeeld van te geven: ik viste met dood aas en twee hengels op een diepte van zeven en, schrik niet, vijftien meter. Mijn grootste snoek was 115 cm. Vriend Henk Rusman viste met een Grandma plug er op dezelfde dag, en ving ook een snoek van 115 cm op maar twee meter water. Henk had zijn snoek misschien ook met de vlieg kunnen vangen.
==========================================
Kijk wel uit wat je doet en houd het weer(bericht) in de gaten. Wind kan echt bloedlink zijn.
Onvermijdelijk krijgen we nu ook steeds meer te maken met wind. Bakken met wind soms en daar moet je wel mee om kunnen gaan. Het wel of niet kunnen uitvaren hangt van het viswater en de kwaliteit van je boot af. Niet zo lang geleden zag ik op Facebook een foto van een gezonken aluminium boot, die blijkbaar niet was vol geschuimd. Dat was schrikken! Stel je voor dat je door storm overvallen wordt en je boot loopt vol. Natuurlijk kijk je vooraf het weerbericht na. Maar geloof me, ook met veel ervaring en de nodige zorg word je wel eens overvallen door onverwacht natuurgeweld.
===========================================
JE SNAPT HET WEL…
In september en oktober – zeker zolang de temperaturen van het water nog op een redelijk hoog niveau blijven – vis ik het liefst ondiep, maar zoek ik wel vaker de randen naar dieper water op. Ik kies nu vaker voor rubber met gering loodgewicht; meestal tien, maximaal 15 gram. Een shad van 18 tot 20 centimeter kan je behoorlijk ondiep vissen, maar kun je ook af laten zakken en dicht bij de bodem vissen. Ik twitch of jerk het rubber vaak terug maar overdrijf hier niet mee. Over een worp van twintig meter zijn dat een handvol slagen om zo een eventueel volgende, niet geziene snoek toch even te provoceren. Dit werkt bij mij verrassend goed.
Dieplopend of ondieplopend kunstaas, of grijpen we al naar het dood aas?
Daarnaast zoek ik het soms ook op water van minder dan een meter diep, waarbij er vaak anderhalve tot twee meter water onder de boot staat. Je hebt nu zeker nog te maken met planten, maar er zijn ook al grote oppervlakten met vrijwel een plantvrije zone. Je bent daar heerlijk vrij om elk kunstaas te gebruiken, mits het niet te diep loopt en makkelijk te sturen is.
Tot zover het artikel over Herfstsnoek van Bertus Rozemeijer dat je kunt lezen in de nieuwe BEET Magazine die net is uitgekomen en in de winkels ligt. Abonnees hebben hem al een week in huis, dus wanneer jij je de moeite van de gang naar de winkel wilt besparen, zorg dan voor een abonnement: klik hier.
Voor het bevestigen van een pellet in een baitband zijn er diverse tools in de handel, en sommige witvissers zijn er zelfs zo handig in dat ze geen tools nodig hebben. Het merk Guru heeft daarentegen weer een afwijkend gereedschapje genaamd de Pellet Plier, die het klusje misschien wel het beste klaart…
De Guru Pellet Pliers kun je simpelweg vertalen als de ‘pellet tang’. In tegenstelling tot een echte tang opent de bek van de tang zich wanneer je in het handvat knijpt. Hierdoor opent zich de baitband waardoor je eenvoudig de pellet in het elastiekje kunt klemmen. De Pellet Plier zorgt ervoor dat je sneller je aas aan de hair met baitband kunt plaatsen, wat weer vistijd, ellende en gevangen vissen scheelt!
Je kunt alle maten pellets bevestigen met deze pellet tang, die uiteraard in Guru-oranje is gekleurd, zodat je hem ook niet gauw over het hoofd ziet in je tacklebox of wanneer je hem in het gras laat vallen. Klik hier voor meer informatie.
Klik hieronder om een filmpje te bekijken.
Zeehengelsport abonnee Dirk van Hooydonk struint graag de kusten af op zoek naar een mooie zeebaars of andere vangst, en gaat soms pas in donker op pad om de kansen te verhogen. Op 25 augustus jl. liet de inwoner van Kalmthout (B) de steekzager uit onder de dobber langs de zuidkust van Walcheren…
Wat nu? Een flinke paling?
Een lengte van 72 cm…
Dirk: “Dit Zeeuwse deel tussen Vlissingen en Domburg is natuurlijk een prachtig visgebied waar ook tong, zeebaars en haaitjes buitgemaakt kunnen worden. Ik viste de grote steekzager onder de dobber boven een steenstort en kreeg op zeker moment een aanbeet. De vis zwom zich direct vast in de stenen, maar na een alles-of-niets poging kwam hij toch los. Eenmaal geland dacht ik aan een mooie paling, maar al gauw kwam het besef dat er een kongeraal aan de haak zat! De vis werd opgemeten en op 72 cm vastgesteld. Waarschijnlijk was deze conger een vaste bewoner van de steenstort. Vorig jaar werden er in Nederland en België al meerdere gevangen, wat duidt op een waarschijnlijke trend (lees ook het volgende artikel – red: https://beet.nl/conger-dorade-en-goudharder-opkomst).
Het eindoordeel luidt: kongeraal!
Hoewel de vis de haak diep had geslikt, werd hij na het doorknippen van de lijn teruggezet. Ik had geen middelen om de vis te wegen. Met de smartphone maakte ik wat foto’s en ook een filmpje. Ik denk een niet alledaagse vangst!”
Klik hieronder om een filmpje te bekijken.
Dat Nederland een visland bij uitstek is, dat is algemeen bekend. Nergens in Europa kun je zo goed vis vangen als in ons eigen kikkerlandje. Maar locaties die nog echte parels zijn qua locatie, natuur en rust worden steeds zeldzamer. Toch zijn deze plekjes nog steeds te vinden. Een van deze parels is VVP Verhuur aan de Vinkeveense Plassen.
Tekst & foto’s: Alex Boom
Verblijven op een topstek in Nederland, direct aan het water en van alle gemakken voorzien? Er zijn maar weinig locaties die hier echt aan voldoen, maar bij VVP Verhuur is dit de standaard. Wij verblijven een weekend in de 6-persoons woonboot ‘Het Stekkie’; een zeer luxe uitgevoerde woonboot. Samen met een terras van 80 vierkante meter en aanlegruimte voor twee 16 voets boten is dit een unieke thuisbasis voor vissers die graag het gemak en luxe van thuis hebben. Eigenares Irma Klinkhamer is een echte doener. Zij en haar team zijn continu bezig het comfort van de gasten verder te optimaliseren en dat is te zien. Alles is nieuw en de accommodatie ziet er verzorgd uit. Sterker nog, er valt helemaal niets aan op te merken. Veelal kom je in vakantiehuisjes wel een deur tegen die niet goed sluit, een schroefje dat ergens mist of oud bestek en pannen die eruit zien alsof ze al 20 jaar gebruikt zijn. Hier niks van dat, alles is helemaal af!
De Vinkeveense Plassen staan bekend om haar heldere water en dat is niet gelogen. Het water is kraakhelder, voor het terras staat een goede 1,2 meter water en de bodem is duidelijk te zien. Tot de eilanden, op ongeveer 100 meter van het terras, loopt het langzaam af naar 4 meter diepte, daarachter wordt het snel dieper. Vinkeveen bestaat uit drie plassen: het grootste zijn de Noordplas en de Zuidplas, en ten zuiden van de N201 ligt nog een klein, maar interessant gedeelte van het water. De bodemstructuur is heel divers en bestaat uit ondiepe platen met veel waterplanten en waterlelies, tot zeer diepe gaten van wel 49 meter diep (op de Noordplas). Er zwemt een goed visbestand met veel roofvis, grote witvis en enorme karpers.
Dat ‘Het Stekkie’ is ingericht met ook vissers in het achterhoofd is goed te zien aan hoe de woonboot is ingericht. Naast het grote terras staat er ook een schuurtje op het terras waar meer dan voldoende ruimte aanwezig is om visspullen in op te bergen. Daarnaast is er elektra en een verlengsnoer aanwezig; altijd prettig om na een visdag gelijk de bootaccu’s op te laden. Ook het terras is ruim genoeg om al je visspullen op neer te zetten. Dat is altijd prettig bij aanvang en einde van de trip om alles netjes in en uit te ruimen.
Ik ben hier samen met mijn vriendin en eenmaal aangekomen besluiten we na het uitladen van de bagage de boot te water te laten. Dit kan bij ‘zandeiland 4’ op slechts 500 meter van de woonboot. Hier ligt een goed onderhouden trailerhelling voorzien van een stopbalk voor de rand naar het diepere water. Er zijn voldoende parkeerplaatsen, maar als de trailer wordt afgekoppeld is parkeren bij VVP Verhuur geen probleem.
Na een korte vaart ligt de boot aan het terras en kunnen we alles klaar maken voor het vissen. Even later komt ook mijn collega John aan en terwijl mijn vriendin lekker op het terras ligt, kunnen wij het water op. Het is heet, de watertemperatuur op de dieptemeter geeft 24 graden aan, voor snoek niet de meest ideale omstandigheden. Toch proberen we het eerst in het water rond VVP zelf, zeker nadat Irma ons meldt dat er een 111 cm vis gevangen is vanaf de steigers door een lokale visser. Echter, de eerste worp van mijn collega John eindigt in een wapperende lijn… Door een knoopje in de lijn breekt deze en vliegt de jerkbait in een sierlijke boog direct naast een aanmeerpaal.
Het water is hier zeer helder, maar we zien de jerkbait niet op de bodem liggen. Aangezien we precies de landingsplek weten neem ik een verfrissende duik. Precies waar mijn hand de bodem raakt grijp ik de jerkbait en triomfantelijk kom ik met de jerkbait naar boven!
Na een klein uur het water rond VVP en de daar omheen liggende eilanden zonder succes te hebben uitgeworpen besluiten we een stek te bevissen waar ik een aantal jaren geleden leuk snoekbaars gevangen heb. In het kleine gedeelte ten zuiden van de N201 bevindt zich een diepe put met mooie taluds. Tijdens het varen zien we volop vis op de dieptemeter; veel witvis en ook snoekbaars. Echter, gedurende de hete dag liggen deze allemaal op 14 meter of meer. Op die diepte vis ik zelf liever niet, catch & release wordt voor de meeste vissen dan problematisch!
Aangekomen op de stek zien we al direct vissen liggen op het talud. De vis is zichtbaar tussen de 5 en 9 meter, dus we besluiten om de randen van het talud af te vissen. Het water is hier ook een stuk troebeler. De hele week wordt er in Nederland al slecht gevangen, dus we doen extra ons best om zo secuur mogelijk te vissen, maar buiten een paar zeer snelle en korte aanbeten komt er helaas niets boven. Ik maak de beslissing om met een zeer lichte jigkop te gaan vissen (8 gram) om het zweefmoment van mijn shad te verlengen en dat heeft effect.
Al gelijk na de eerste worp krijg ik een massieve dreun op de hengel, die nagenoeg direct tot het tweede oog in het water getrokken wordt! Op de dieptemeter zien we een grote schaduw van de bodem komen, maar na vier seconden is het alweer voorbij… Met een beteuterde blik – en een stuk fluorcarbon met een klein krulletje – blijf ik stil in de boot staan. De lijn is precies gebroken op de knoop; dit zijn de monstervissen die altijd weten te ontsnappen. Helaas is dit tevens de laatste activiteit die we op de boot hebben.
LEES OOK |> VISWEEKEND FRIESLAND
Nadat we teruggekomen zijn bij Het Stekkie, besluit John het op witvis te proberen. Het voertje wordt aangemaakt en hengels opgetuigd. Als stek kiezen we een zone op 25 meter. Na een paar korven op de stek geworpen en leeg getrokken te hebben kunnen we gaan vissen. Er is behoorlijk veel reuring in het water, met het mooie weer varen er boten af en aan. Dit zal best een voordeel zijn, omdat kleine voerdeeltjes zo een mooi spoor achterlaten. De eerste brasem is dan ook binnen 15 minuten een feit! Een mooie, donkere vis van een formaat dat beslissend kan zijn tijdens een wedstrijd. Uiteindelijk vangen we zo een aantal brasems, die stuk voor stuk prachtig zijn.
Binnen is de accommodatie als uit een lifestyle magazine; mooie keuken die van alle gemakken is voorzien, ruime woonkamer en badkamer met een zeer goede douche. De drie slaapkamers zijn voorzien van twee losse tweepersoonsbedden die tegen elkaar aan te zetten zijn. Twee van de slaapkamers zijn tevens voorzien van een wastafel met spiegel en er is een apart tweede toilet. Wat opvalt is de stilte binnen, er komt totaal geen geluid van buiten binnen.
’s Avonds zitten ik en mijn vriendin op het terras en drinken nog een wijntje om de dag af te sluiten, het is heerlijk stil en het uitzicht met de lichtjes is prachtig, alsof er honderden parels op de oevers van Vinkeveen liggen. Al met al hebben wij hier een heerlijke tijd gehad en is dit zeker een water waar ik later (of vroeger) in het jaar naar terug wil. Twee vismaten van mij hebben hier regelmatig gevist in het najaar en niet zonder succes, met zelfs een dag waarbij er vijf metersnoeken werden gevangen! Maar ook in het vroege voorjaar is hier goed te vissen.
Zelf heb ik hier een aantal jaren geleden gevist en toen relatief goed snoekbaars gevangen: 11 vissen, waarvan de meeste boven de 60 centimeter waren. De accommodaties van VVP Verhuur zijn ook uitermate geschikt om in de koudere jaargetijden te vertoeven, waarbij er zo van de boot in de accommodatie gestapt kan worden. Wel zo prettig als je na een lange koude dag op het water hebt gezeten: je kan direct naar binnen zonder eerst de boot te moeten traileren en naar huis te rijden!
LEES OOK |> VISWEEKEND FRIESLAND
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Vissen met jerkbaits, het is makkelijk gezegd, maar niet makkelijk gedaan. Het enorme aanbod, de techniek, de veelheid aan typen wateren en seizoenen; het maakt dat de keuze voor een bepaald type jerkbait erg bepalend kan zijn voor het succes dat je boekt. Zelf heb ik dat ook gemerkt. Waar ik jarenlang met een grote plons een jerkbait in het water liet vallen en die terugdraaide, ben ik pas de laatste jaren echt goed gaan begrijpen hoe ik ze het meest effectief kan inzetten.
Tekst: John Smit, foto’s: John Smit & Leon Prins
Ook het gebruik van mijn Raymarine-apparatuur aan boord is daar een grote rol in gaan spelen. En nu ik samen met Leon Prins, bouwer van handgemaakte jerkbaits, continu over jerkbaits praat en nadenk, is het de laatste tijd nog veel beter gegaan. Die ervaringen wil ik graag met jullie delen.
Anders dan bij pluggen, spinnerbaits of crankbaits, die hun eigen actie creëren bij het binnenvissen of trollen, moet je een jerkbait zelf in actie brengen. En dat is waar de bijzonderheden beginnen, want iedere jerkbait heeft zo zijn eigen karakteristieken.
In grote lijnen kun je drie typen jerkbaits onderscheiden: gliders, pullbaits en hybrides.
Gliders zijn jerkbaits die een zigzagbeweging maken, een beetje als het nummer van de Snollebollekes ‘links-rechts’. En pullbaits trek je naar je toe, waarna ze duiken en waggelend weer omhoog komen, vaak een erg succesvolle techniek boven plantenbedden. Hybrides zijn jerkbaits die zeer wispelturig kunnen bewegen. Links of rechts, korte of lange uitslag, een waggeltje bij het zinken, alles is mogelijk.
Daarnaast kunnen jerkbaits specifiek uitgelood worden. Als ze afgeleverd worden, zijn ze drijvend, zinkend of suspending. En zelf kun je dat verder naar wens aanpassen met de zwaarte van dreggen, wartels, splitringen en natuurlijk loodjes of loodstickertjes. Als je daar formaat, dikte, kleur en de eventuele aanwezigheid van aankleding, zoals een rateltje, twistertail of verenpakket bij optelt, zijn de keuzes erg groot.
Hier zie je de hybrides, gliders en pullbait die ik het meest gebruik (van linksboven naar rechtsonder): Westin Swim sinking, PrinsBaits Backslapper XL, Strike Pro Buster Jerk, Salmo Fatso, PrinsBaits Seductor, Deel jerkbait glider, Salmo Sweeper en Salmo Jack.
En dat dan toepassen op al die verschillende omstandigheden met de juiste techniek: ik denk dat het duidelijk begint te worden dat de juiste keuze echt een rol speelt. Die complexiteit ga ik hieronder en in de komende artikelen proberen af te pellen. Laat ik beginnen met het materiaal (hengel, reel en lijn) en montage van een jerkbait (leader en speld).
Een solide werpreel, een stevige jerkbaithengel, gevlochten lijn, onderlijn en een stevige wartel eventueel met splitring, dat is de setup. De werpreel is nogal persoonlijk. Zelf vis ik graag met een zware reel met een langzame inhaalsnelheid voor jerkbaits, ongeveer 5,3:1, zoals de Shimano Tranx. Ik vind de snelheid van een reel al snel te hoog; je haalt dan soms net niet de juiste actie uit de jerkbait, zeker bij hybrides. Neem de gevlochten hoofdlijn flink ‘oversized’. Dit verkleint niet alleen het risico op lijnbreuk, ook kan je flink aanslaan bij een aanbeet! Denk aan lijnen van 60 tot 80 lb, zelf vis ik altijd met Powerpro.
Dan de hengel: voor medium formaat jerkbaits ga ik voor een 50-80 grams model en voor de grote jerkbaits al gauw 80-150 gram of meer. De hengellengtes die ik heb zijn 210 cm (150 gr voor het echt zware werk), 230 cm (110 gram voor het zware werk) en 240 cm (130 gram voor het medium-zware werk op afstand). De meesten starten met een hengel rond de 2 meter en in de categorie H (heavy). Er komt veel kracht op te staan en je wilt ook de vis goed kunnen haken bij een aanbeet; dit maakt de keuze van de juiste hengel bij jouw visserij dus erg belangrijk!
Wat betreft de dreggen: zorg dat ze superscherp zijn. Let erop dat de buikdreg breder is dan de body van de jerkbait. Koop topkwaliteit, dat geldt zowel voor de dreggen als voor de splitringen. Voor mij is er daarvoor maar één merk: Owner, in de maten 2, 1, 1/0 en 1/0 2x (2x sterk), afhankelijk van de maat van je jerkbait.
Het grootste verschil wordt echter gemaakt door de laatste 60 tot 80 centimeter: de onderlijn (leader) of spinstang. Zelf gebruik ik nooit een stalen spinstang, maar ik ken anderen die erbij zweren. Ik gebruik het liefst 80 lb fluorocarbon (0.9 mm) welke ik via een zware tonwartel met de hoofdlijn verbind. Dit maakt het laatste stuk ‘onzichtbaar’ en ik heb hier nog nooit lijnbreuk mee gehad, dit in tegenstelling tot staal. Let er wel op dat fluorocarbon gevoelig kan zijn voor beschadigingen.
Ga je voor staal, kies dan wel voor een kwaliteit, bijvoorbeeld Flexonit. Neem dit bovendien sterker dan de trekkracht van je hoofdlijn; staal wil uiteindelijk wel gaan breken na teveel impact en actie! Anderen, zoals Leon, zweren weer bij titanium. Dat heeft minder last van kinken en is ook sterk, maar singlestrand kan ook breken door metaalmoeheid.
De verbinding met de jerkbait maak je met een goed sluitende stevige speld, liefst crosslock, al dan niet met een extra splitring om de jerkbait nog vrijer te laten bewegen, afhankelijk van waar je jerkbait het best op reageert. En check alles regelmatig. De krachten die erop komen te staan zijn groot en zeker na een aanbeet kan de kleinste beschadiging al snel leiden tot breuk en verlies van je kapitale snoek met alle gevolgen van dien, voor de snoek…
Leon, vertel eens iets over het maken van jerkbaits, wat komt daar allemaal bij kijken?
Je moet eerst kiezen of je jerkbaits wil maken van hout of kunststof. De meesten kiezen voor hout. Meranti, mahonie, eiken of beuken; al deze houtsoorten zijn geschikt om mee te bouwen. Dan zorg je dat je een modelletje bedenkt en denk je daarbij ook welke eigenschappen je aan je jerkbait wilt toevoegen (zinkend, drijvend, gliden, waggeltje, etc.). Daarna is het zagen, raspen en heel veel schuren. Vervolgens loodgaten bepalen en boren en dan uitloden, gaten opvullen, restanten gladschuren, epoxy over de body heen als seallaag.
Na twee lagen epoxy is het weer gladschuren van de houtvezels die omhoog zijn gaan staan met de epoxy, en krijg je een gladde basis voor je primer waar je weer overheen kan spuiten met de spuitbus/airbrush. Dan weer epoxy erover; een laag of 4 met pauzes van 1,5 à 2 uur ertussen, afhankelijk van de temperatuur van de ruimte waar je het smeert. Ook voor een echt goede dikke laag kan je het beste een draairek maken die waterpas moet staan. In één jerkbait zal je al gauw 3 tot 4 uur werk moeten steken… Ik spendeer alleen aan airbrushen al 1,5 à 2 uren tijd per stuk! Dan zijn de prijzen van € 30 tot 35 ook niet zo gek.
Ik heb diverse mallen die gemaakt zijn uit hout en kunststof. Hierin giet je het kunststofmengsel en dan klem je ze dicht met een lijmklem. Let wel op dat je ‘mold release wax’ gebruikt, anders zit je jerkbait muurvast in je mal.
Het uitloden doe ik met rolletjes bladlood. Dat werkt heel goed en hiervoor hoef ik niet in de giftige looddampen te zitten in mijn studentenkamer.
Het spuitwerk doe ik met een airbrush. Je begint met een basis en dan zet je daar steeds meer details op in lagen.
Epoxy breng ik aan op een draaiend rek. Die zorgt ervoor dat de epoxy blijft verspreiden zolang de epoxy nog nat is. Zo krijg je een hele mooie vloeiende gladde laag epoxy.
Trainen & kijken! Dat is wat ik als eerste zou willen roepen. Ga oefenen met de jerkbaits waarmee je wilt vissen. Kies waar je de ruimte hebt om de jerkbait in het water te volgen. En probeer dan met de beweging van je hengel uit schouder, arm en pols de actie in de jerkbait te krijgen waar deze voor gemaakt is en ook hoe je het zelf graag ziet. Geloof me: je gaat veel meer vangen als je zeker weet dat je de jerkbait de juiste actie mee kunt geven. Let ook eens goed op het ‘stop’ moment. Als je hem stil laat hangen, wat gebeurt er dan? Blijft de jerkbait hangen, zinkt deze, maakt die daar een waggeltje bij? Als je dat weet, dan kun je de jerkbait veel beter structuren laten volgen. Of bijvoorbeeld even lekker laten hangen tussen een opening in twee plantenbedjes.
Kijken wat je je jerkbait doet, hoe breng je er de gewenste actie in… en let ook goed op het ‘stop’ moment.
Een andere tip is tellen bij het zinken. Laat de jerkbaits de lengte van de hengel zinken en tel hoe lang dat duurt. Stel dat dit 3 seconden is en je hebt een hengel van 210 cm. Dan weet je dat de jerkbait 70 cm per seconde zinkt. Op basis van de dieptemeter kun je zo heel precies bepalen in welke waterlaag je wil vissen. Heel handig bij water met veel diepteverschillen! Het allerbelangrijkste is echter dat je altijd contact houdt met je jerkbait: een strakke lijn dus! Zodat je de aanbeet altijd direct voelt en goed kan aanvoelen wat de jerkbait op dat moment doet.
Zelf geloof ik in een jerkbait die zeer afwijkend beweegt, met veel variatie in de actie dus. En waarmee je via je hengel die variatie in beweging ook makkelijk kan creëren. Daarnaast is het stopmoment heel belangrijk en dan heb ik het liefst een jerkbait die op die plek in het water blijft hangen. Hèt moment waarop je vaak een hartverzakkende aanbeet krijgt! Dus: trainen, kijken, tellen, lijn strak. En altijd een lange tang mee, want als je dit goed doet duurt het niet lang voor je een aanbeet krijgt!
De grote fabrikanten hebben allemaal hun assortiment jerkbaits in huis. Salmo, Westin, Spro, StrikePro, noem maar op, keuze te over. En hiertussen zitten echt pareltjes die zichzelf al jaren bewezen hebben. Je bent dan alleen wel afhankelijk van de specificaties en kleurstelling die de fabrikant voert.
Handgemaakte jerkbaits daarentegen geven je de kans echt iets op maat te krijgen. Qua uitloding, kleurstelling, actie. Net even die twist. En ook de bouwers daarvan hebben een aantal waanzinnig goede varianten gemaakt die al jaren beschikbaar zijn.
Jij maakt zelf jerkbaits: wat vind je nu het grootste verschil tussen een handgemaakte en een fabrieks jerkbait?
Ik vind persoonlijk beide vaak wel lekker vissen. Echter is een handgemaakte jerkbait als je een goede treft gewoon meer verfijnd. Je kan bij het bestellen zelf tot in details bepalen welke kleur je wil en ook laten afstemmen op jouw persoonlijke voorkeuren. Dus ook sinking, suspending en soms zelfs floating.
Waar krijg je zelf een kick van bij het jerkbaiten?
De mooiste momenten zijn wanneer je meerdere aanbeten krijgt aan het oppervlak. En vooral het moment dat je weet dat je die jerkbait zelf gemaakt hebt!
Welk model is voor jou favoriet?
Mijn favoriete aasje om mee te vissen is de Seductor. Dit model is een zogenaamde glider. Hij glijdt van links naar rechts en maakt daarbij ook nog eens een mooie wiebel. Die wiebel is echt een must in een jerkbait vind ik. Kijk maar eens wat een aasvisje doet waarvan de staart kapot is, die flankt ook! Ik vis vaak struinend en daarvoor is de Backslapper ook heel erg fijn, maar de Seductor is gewoon meer allround. Backslappers vissen iets dieper en hebben mijn voorkeur bij het werpen vanuit de boot.
Wat zou je graag willen bereiken en waarom?
Het enige wat ik mij nu kan bedenken is dat ik een doel voor ogen heb om ooit een boot te hebben om lekker met jerkbaits te kunnen vissen op plekken waar ik vanaf de kant niet bij kan. Ik kan er ook echt van genieten om te horen dat anderen zoveel plezier hebben van de jerkbaits die ik maak. Ik zou ook heel graag eens willen vissen in Ierland, Zweden en mijn grootste droom is dan wel het vissen in Amerika op musky. Maar voor dat ooit zal lukken, hoop ik eerst na de afronding van mijn opleiding een baantje in de sportvisserij te vinden voor de kost. Van het bouwen van jerkbaits ga ik niet kunnen leven.
Wat mij betreft is het één dus niet per se beter dan het ander. Het komt er toch weer op neer dat je eerst zelf goed moet bepalen waar je wilt vissen, wat je wilt vangen en natuurlijk ook hoe je qua budget zit. Jerkbaits zijn niet goedkoop en je hebt er al snel een aantal nodig om altijd goed terecht te kunnen. Ik kan me dus voorstellen dat wanneer je begint, je eerst eens kijkt welke fabrieks jerkbaits je zouden passen. En als je dan de smaak te pakken hebt doorpakt naar de handgemaakte jerkbaits met je eigen accenten. Zo heb ik het althans gedaan en ik moet zeggen dat me dat prima is bevallen. Momenteel vis ik veel met de jerkbaits van Leon Prins. Maar begin dit jaar heb ik ook nog veel succes geboekt met de Buster Jerk van Strike Pro en de zinkende Westin Swim. Gewoon eerst zelf goed nadenken wat je wilt, je laten informeren en dan de jerkbaits kiezen waar je in gelooft en waarvan je er de actie in kan brengen die nodig is. Dat is volgens mij veel belangrijker.
In deel 2 neem ik je mee naar polders en kanalen en zal ik toelichten hoe je daar met jerkbaits aan de slag kan gaan. Op snoek, maar ook op snoekbaars. Begin dus alvast maar te oefenen met de jerkbaits waar je in gelooft.
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Nog even een kleine terugblik op de dag van gisteren van het Beet IJsland festival. De vierde visdag bracht mooie vissen in het fjord. Natuurlijk gaan we liever de zee op, dat is in IJsland de ultieme visserij. Ben je hier een keer de zee op gegaan dan weet je dat, vissen van ver over de meter en meer dan 20 kg komen hier regelmatig voor. We hebben wat pech met de wind. Dat is hier eigenlijk een zeldzaamheid, af en toe verwaait er wel eens een dag, maar meerdere dagen gebeurt niet zo snel. Gelukkig kunnen we ook het fjord in.
Dit verveelt gelukkig nooit!
Op de zondag zitten we thuis, enkele fanatiekelingen gaan als tijdverdrijf nog wat scharren vangen. Andere verzamelen zich om naar de Formule 1 te kijken, die hebben twee keer pech want die race valt in het water.
Ondertussen is het al de zesde en laatste (5e) visdag van onze trip. We kunnen vissen, maar weer enkel in het fjord. De stemming is echter prima op de steiger. De eerste boten zijn al vroeg op pad gegaan, de goede vangsten van de vierde visdag hebben daar zeker aan bijgedragen.
Joris staat bij John Luchies en kornuiten aan boord terwijl ik op de boot sta bij de groep van Erik Vermeulen. Vissen hoef ik ze niet te leren, zij komen hier al voor de zesde keer. Dat komt bijzonder goed uit, want na de uitgevallen dagen en het minder goede weer kan ik nog wel wat foto’s en videobeelden gebruiken.
Af en toe een leuke verrassing…
De wind valt dicht bij de bergen nog mee. We maken een leuke drift en vangen de eerste vissen. Rens vangt behoorlijk wat meer vis dan de rest, zijn rode pilker met een octopus eraan is in trek. Als we wat verder van de bergen driften worden we meer en meer gepakt door de wind en is scherp vissen er niet meer bij. Erik vaart ons terug en we beginnen opnieuw met driften. Iedere drift ziet er hetzelfde uit, de kabeljauwen zitten duidelijk in scholen. Zo vang je er een paar en zo is het weer even stil. De maten zijn niet slecht te noemen. Vissen van 80 cm en groter trekken regelmatig de hengels krom. Ook Bas vangt zijn vissen wel, maar als hij kiest voor zijn witte shad gaat het pas echt goed. De kabeljauwen komen er even achter elkaar uit.
Het ene aasje is het andere niet, ook al verschilt het soms per dag…
Zelf vis ik met de 100 grams of 150 grams Sandeel van Savage Gear, veruit mijn meest favoriete shad voor de lichtere visserij op zee. Deze werp ik een aantal meters in de richting van de drift in en laat hem zakken naar de bodem. Daar aangekomen sluit ik de beugel en vis hem langzaam 20 meter naar boven. Soms wordt hij vol gepakt, andere keren voel ik wat geknabbel. In dat laatste geval laat ik hem even stil hangen. Vaak wordt de shad dan alsnog gepakt.
Op naar een nieuwe drift…
We hebben deze week al veel kabeljauwen gevangen, sommigen onder ons zelfs ontzettend veel. We besluiten dan ook op tijd te stoppen en terug te varen naar de haven. Onder het genot van een hapje en drankje genieten we van het zonnetje. Over de foto’s die deze heren me van andere jaren tonen kan ik kort zijn: ik ga snel nog eens terug om op volle zee te vissen!
Ook bij Joris loopt het lekker, zij vingen eigenlijk over de gehele drift vis, en ook hier bleek het opwerpen van lichte pilkers het meest effectief. Het viel op dat de kabeljauwen vandaag aan wat groter aas de voorkeur gaven, maar met het wegvallen van de stroom moesten ze toch echt weer die kleinere shads hebben, die het eigenlijk heel de week al goed doen. Wie denkt dat een kabeljauw niet kieskeurig kan zijn heeft het mis, roze en witte shads leverden meer vissen op. Net als alle andere boten zijn de grootste vissen hier ook rond de 90 cm.
Prachtige blanke vis…
Morgen rest ons nog het huisje op te ruimen, boten aftanken en schoon afleveren, inpakken en te vertrekken richting Reykjavik. Daar hebben we nog een dag vrij te besteden. Je kan hier van alles ondernemen. Naar de geisers, de warme natuurlijke baden, de stad Reykjavik in of lekker lang uitslapen, it’s up to you! Aansluitend gaan we genieten van een heerlijk diner gevolgd door de prijsuitreiking.
Lees hier de vorige verslagen:
Beet IJsland Festival Dag 1; blije gezichten en mooie kabeljauwen!
https://beet.nl/beet-ijsland-festival-dag-2-driften-binnen-en-buiten-fjord
https://beet.nl/beet-ijsland-festival-dag-3-dikke-scharren-vanaf-kant
https://beet.nl/beet-ijsland-festival-dag-4-we-mogen-weer-uitvaren
Zo groot??Dat het behoorlijk wat tijd en voorbereiding kost om op meervaljacht te gaan, beseft niet iedereen. De avond voor de vangst bedenkt Tobias dat hij de volgende dag vrij is, en ziet dat het slecht weer gaat worden, ideaal voor zijn meervalvisserij omdat er dan niet veel anderen op het water zijn…
Het hele verhaal lezen? Klik hier of op het plaatje hieronder om naar het artikel op Rijnmond.nl te gaan.
Na de aankomst gisteren is het vandaag voor de deelnemers vroeg uit de veren voor de eerste dag van het Beet IJsland festival. Wie gaat de grootste kabeljauw vangen? Of misschien wel een enorme heilbot die hier ook zwemmen…
Vannacht is de wind wat aangetrokken, het zeewater is opgestuwd tot een kabbeltje, maar vissen is zeker nog goed te doen. Dat is maar goed ook, want als ik rond 6.30 uur de gordijnen open zie ik al aardig wat deelnemers in de weer met hengels, tassen en koffers, ze lijken er zo vroeg allemaal al zin in te hebben! Om 8 uur volgen de instructies over het besturen van de boten, waar je moet tanken, waar je ijs haalt om de gevangen vis te koelen en het gebruik van de marifoon bij het verlaten van de haven, iedere boot dient zich te melden voor vertrek bij de kustwacht.
Joris staat vandaag bij groep Mastbroek aan boord zij hebben wat minder ervaring en zijn blij met de hulp van Joris. Na de uitleg over het knopen van de lijnen, gebruik van het kunstaas en wat kleinigheden beleven ze een fantastische dag. Binnen vijf minuten vangen wat je op de Noordzee in een heel jaar niet doet is wellicht de meest opvallendste uitspraak, ‘geweldig’ blijk het woord van de dag te zijn en met een dikke glimlach zijn de heren hoogstwaarschijnlijk naar bed gegaan. Met kabeljauwen tot om en nabij de 90 centimeter keken zij terug op een geslaagde dag.
Zelf sta ik vandaag bij Ed en Erik aan boord, beide ervaren Noorwegengangers, zodoende had ik het wat rustiger qua uitleg en knopen. Erik moest nog even zijn certificaat halen om de boot te mogen besturen, maar net als iedereen die dit papiertje dient te halen slaagde ook Erik met vlag en wimpel. We besluiten eerst wat koolvissen te gaan vangen die later als aas zouden gaan dienen. Na wat driften liggen er enkel nog wat gulletjes in de aasbak, maar plots komen ze dan toch en kunnen we naar de beoogde stek.
Daar komen we echter nooit aan, Erik staat al met een hengel in zijn handen die krom stond tot in het handvat. We besluiten hier dan maar eerst een paar driften te maken. Iedere drift levert kabeljauw op, de grootste mat 95 cm. Hebberig als we zijn zoeken we een andere stek wat verder buiten het fjord, hier verwachten we nog grotere vissen. Ook hier komen mooie vissen naar boven, maar de golven blijken net iets te veel om lekker te kunnen vissen, terug naar de vorige stek dan maar. Hier maken we de dag vol met erg leuke vangsten.
Ondertussen komen de vangstfoto’s van alle andere groepen ook binnen op de groeps-app. Prachtige kabeljauwen komen er voorbij. Lang, kort, dik, dun, donker en licht gekleurd, alles zit er tussen. Ook zij wisten allemaal vissen tot de 90 cm a 95 cm te vangen, met hier en daar een uitschieter van over de meter.
Wanneer ik terugloop naar het huisje wordt ik binnen geroepen door groep Zyde. Onder het genot van een heerlijk Belgisch biertje bespreken we de dag. Ze blijken vandaag meer dan prima gevist te hebben. Met meerdere kabeljauwen boven de metergrens en 117,5 cm als topper mogen ze zich voorlopig de winnende vis toe-eigenen. Goed gevist heren, maar reken je nog niet rijk, het was nog maar de eerste dag, morgen gaan we weer allemaal ons best doen…..
Martijn Dekkers
https://beet.nl/beet-ijsland-festival-2021-gaat-beginnen/
Na de zware tegenvaller door annulering van vorig jaar stonden we dinsdag 24 augustus dan toch op de verzamelplek van Schiphol om te vertrekken naar het Beet IJsland Festival in Flateryi. De reis gaat weliswaar met diverse verscherpte maatregelen, maar we kunnen vissen!
Onze boten voor de komende dagen…
Het IJsland-festival is een samenwerking tussen Beet en Visreis.nl. Joris Nieuwenhoff en ondergetekende (Martijn Dekkers) begeleiden deze reis en stappen iedere dag aan boord van een andere boot met als doel het bijbrengen van technieken, helpen met alles wat bij de visserij komt kijken en het besturen van de boot – ervaring is dus geen must bij de reizigers. De groep bestaat dan ook uit een mix van ervaren rotten en minder ervaren vissers, wellicht dat dit de reden is dat het IJsland-festival bekend staat als een erg gezellig evenement.
Een prachtig landschap onderweg…
Dit jaar staan er 26 deelnemers op de lijst, 24 daarvan verzamelen zich rond het middaguur op Schiphol. Ton en Frits zijn al een week op locatie, zij hebben al een topweek met prachtig weer en mooie vangsten achter de rug. We mogen van geluk spreken dat Joris zijn werk goed heeft voorbereid en ons duidelijk heeft geïnstrueerd, want met alle corona-maatregelen is het allemaal toch wat lastiger inchecken om nog maar niet te spreken van al het papierwerk.
De afgelopen week werd al prima gevangen.
Na een kleine drie uur arriveren we op het vliegveld net buiten Reykjavik. Daar stappen we over in een bus die ons naar een kleiner vliegveld in Reykjavik brengt. Onze vlucht naar Isafjorour staat al te wachten. Het laatste stukje leggen we af met de huurauto’s. De plaatselijke supermarkt blijft even iets langer open voor ons zodat we ook wat te eten hebben bij aankomst in het huisje. Daar rest ons niets anders dan te wachten op onze koffers, die komen rechtstreeks vanuit Reykjavik met de bus.
Kalm water en een aangename temperatuur.
Joris gaat alle groepen nog even langs om de wensen en de planning voor de volgende dag door te nemen. Iedereen zit al met de volgende dag in zijn hoofd. Dan krijgen we de instructies over de boot, de visserij en de veiligheid en mogen we op pad. Op pad richting de grote kabeljauwen, dat is toch wel de hoofdmoot van wat er hier gevangen wordt. Vissen van 100 cm zijn echt geen uitzondering en met een beetje geluk vang je er een van 120 of zelfs nog groter, maar laten we er eerst even over gaan dromen…. Tot morgen!
groet Martijn Dekkers
Morgen weten we meer!
Er zijn van die wateren die je altijd bij blijven; je hebt er gevist, gevangen, ervaring opgedaan maar op de één of andere manier ben je het water uit het oog verloren. Misschien verhuisd, andere interesses of simpelweg geen tijd. Je komt er eigenlijk nooit meer. Wanneer er zich weer een keer de gelegenheid voordoet om terug te keren en het vissen bevalt, dan heb je de smaak weer zo te pakken!
Eerst maar eens wat voer brengen met de spodkorven…
Tekst & foto’s: Lucien de Rade
“Ik vis hier in bijna alle opzichten compleet anders dan wat ik normaal zou doen, bijvoorbeeld met een wedstrijd”, vertelt Arjan Klop. “Zo neem ik alleen het hoognodige mee. Daarnaast moet ik soms uren wachten op een aanbeet en zit ik vaak stik alleen op een afgelegen put of afgraving. Met als doel: een paar kneiters vangen. Dit is iets anders dan zoveel mogelijk vissen of gewicht te vangen, bijvoorbeeld tijdens een wedstrijd.” Het aangewezen wapen en tactiek voor deze visserij is voor hem zonder twijfel de methodfeeder! Deze ‘val’ leent zich perfect voor het vissen op grote, schuwe vissen, oftewel kneiters.
De plek die Arjan bevist is een van de vele zandafgravingen die Noord-Brabant rijk is. Het kenmerkt zich door helder water en een harde bodem en tezamen met de prachtige omgeving maakt dit een prachtige stek. “In mijn jonge jaren viste ik hier vaak”, vertelt Arjan, “maar werk, wedstrijdvissen en een gezin maakt dat ik hier eigenlijk nooit meer kwam. Tot voor kort…”
De aanvoerkorf wordt ontkoppeld en maakt plaats voor een methodfeeder in combinatie met een maiskorreltje, dumbell of (stukje) worm als haakaas op de hair.
“Omdat ik een aantal uren vis, en me vooral richt op de grote exemplaren in de vorm van brasem, karper en zeelt, vis ik graag over een ‘bedje’ van voer. Ik heb hier ook al een paar keer ‘zuinig aan’ gevist met eigenlijk zelden resultaat. Door aan te voeren met een echt grote korf – of beter gezegd te ‘spodden’ – zorg ik dat er snel een tapijt met lekkers ligt.” Opvallend feit is dat Arjan het voer en de pellets droog mengt en het geheel in één keer nat maakt.
Op de stek waar Arjan aanvoert is het circa 3 meter diep. “Dat is de diepte waar ik het meeste vertrouwen in heb, of beter gezegd: de vissen het meeste vertrouwen in hebben. De aanvoerkorf wordt ontkoppeld en maakt plaats voor een methodfeeder in combinatie met een maiskorreltje, dumbell of (stukje) worm als haakaas op de hair.
Tot zover een deel uit het artikel in Beet Magazine dat binnenkort bij de abonnees in de bus valt. Wil je dit artikel helemaal lezen en voortaan als eerste op de mat krijgen, zorg dan voor een abonnement. Klik hier voor een aanbieding.
Zoals je kunt leren om te vissen, zo kun je ook leren karpervissen. Zo’n grote zware vis spreekt voor velen meer tot de verbeelding dan een kleinere vis, maar dat wil niet zeggen dat het een leuker is dan het andere. Op welk ‘level’ je wilt leren karpervissen, is afhankelijk van jouw ervaring met vissen. Heb je al wat ervaring met een werphengel met dobber, probeer dan eens karper te vangen met de penhengel. Wil je het op een andere manier aanpakken als je ook het aspect penvissen onder de knie hebt, dan kijk je naar het vastloodvissen op afstand.
Simpel beginnen met een hengel en dobber…
Voor alle manieren die er zijn om een karper te vangen, ligt het aan je eigen voorkeur met welke techniek en welk materiaal je die (eerste) karper wil vangen. De meeste ‘beginners’ starten met een eenvoudige penhengel, wat voer en een simpel aasje voor op de haak. Dit is ook de goedkoopste manier. Veel karpervissers blijven dit ook de leukste en mooiste manier van karpervissen vinden.
Je kunt het vissen op karper op veel manier uitvoeren…
Anderen kiezen voor een andere aanpak en pakken het statische vissen met vast lood op, waarbij gebruik wordt gemaakt van afstandhengels, hengelsteunen of een rodpod, beetmelders en aas zoals boilies, die aan een ‘hair’ aan de haak bevestigd zit. Je ziet deze karpervissers vaak in bivvy’s (tenten) op stoelen of stretchers aan de waterkant, waar ze niet zelden ook overnachten. Probeer het eerst wat simpel te houden, dan kun je later alsnog besluiten om deze manier van karpervissen uit te breiden met materialen.
Hoe moet je dit karpervissen oppakken en leren? Een van de betere ‘tutorials’ en artikelen vol tips en tricks zagen we op de website van de Carp Whisperer. Hier worden deze technieken besproken. Benieuwd? Klik dan hier om naar dat artikel toe te gaan.
De vlog van zeevisser Luc Mom is te vinden onder ‘LLV zeevissen’ op YouTube, waar de ervaren Noord-Hollander maandelijk zijn beeldverslag doet. De nieuwe LLV vlog heeft een ander jasje gekregen en de hoofdpersoon treedt op als verteller van zijn eigen verhaal, wat ons betreft een erg leuke upgrade…
“Ik had een ongelooflijke vangdrang om weer eens als vanouds met de hengels het strand op te gaan. Vissen op zeebaars. Ik weet dat dat nooit meer zal worden als in het verleden maar op een of andere manier steekt het virus soms de kop op. Het inenten daartegen blijkt onmogelijk want je maakt er gewoonweg geen antistoffen voor aan. Als je dan richting de strandafgang loopt met je strandkar vol met spullen voel je de gedachtes door je hoofd gaan. Zal er een mooie mui liggen waar ik in kan vissen en zal de vis azen? Vanuit het verleden weet ik dat als je de branding al hoort voordat je de zee ziet het meestal oké is met de juiste visomstandigheden op zeebaars….”
Zou het de ‘caveman’ lukken om met een maatse baars thuis te komen?
Bekijk het hieronder in zijn vlog.
In de eerdere delen van de serie Start-up, die in Beet en Zeehengelsport verschenen, is er al heel wat besproken wat je als beginnend zeevisser op weg kan helpen om je vangsten wat op te krikken. Maar er blijven nog vragen natuurlijk, zoals: moeten we de hengel in onze handen houden? Wat gebruiken we als aas? Wat neem ik mee naar de waterkant? Onze vraagbaak Martijn Dekkers geeft de antwoorden.
Probeer het meest noodzakelijke bij je te hebben…
Een hot item, waar ik me nog wel eens over druk kan maken, gaat over de spullen die je meeneemt naar de waterkant. Voor een beginnend zeevisser is dat eigenlijk helemaal niet zo veel.
En wat is dan dat nodige? Uiteraard kom je er niet onderuit een of twee hengels mee te nemen, een hengelsteun, een tas of koffer en een emmer, al het andere is vaak overbodig. Nu heb ik alle begrip voor een stoel, zeker als je het lastig vind om een paar uur te blijven staan. Een koelbox is ook nog te doen, maar kijk uit, nu heb je ineens handen te kort. We pakken dus maar een karretje, maar met dit karretje hebben we plots ruimte over, we leggen er dus nog wat bij. Die vergissing komt je duur te staan, de duinen zijn namelijk hoog en een karretje omhoog trekken is toch een redelijk zware onderneming, zelfs omlaag is lastig en trekken door het mulle zand op het strand is niet te doen. En daar sta je dan. Het advies luidt dan ook: neem mee wat je kan dragen, alle rest laat je thuis!
Aas is wel noodzakelijk natuurlijk!
Bij hengelsteunen hebben we de keuze uit twee: de losse steun en de driepoot. Het grootste voordeel van een driepoot is dat deze overal neergezet kan worden. Op het strand, op een dijk of dat mooie graskantje langs een zoutwaterkanaal. Dan komt er ook nog eens bij dat, mits je een degelijke driepoot hebt aangeschaft, deze altijd stabiel staat. Zeker wanneer je er een halve emmer water aan hangt. Nog een voordeel is de transportlengte. Veel van deze driepootsteunen zijn voorzien van telescopisch verstelbare poten. Daardoor kan je de steun plaatsen zoals jij dat wilt.
Kies je aassoorten van tevoren uit, passend bij de vissoorten waar je op gaat vissen!
Over wat er in een viskoffer of vistas behoort te zitten zijn de meningen nogal verdeeld! De koffer van een wedstrijdvisser is behoorlijk aan de maat en zit vaak tot de nok toe gevuld. Voorbereid op alle omstandigheden, verschillende disciplines en uiteenlopende vissoorten moet de wedstrijdvisser het allemaal bij zich hebben. Maar dit telt voor ons niet, wij kunnen met een klein deel hiervan al toe. Wanneer ik mijn waterdichte vistas leeg, kom ik veel tegen, maar ik houd het bij de noodzakelijke zaken.
Tot zover deel 4 van de Zeevissen Start-up die momenteel in Zeehengelsport editie 378 te lezen is. In het laatste deel 5 van deze serie, dat op 16 september 2021 verschijnt, gaat Martijn in een groot artikel in op de laatste prangende vragen. Wil je daar niks van missen, zorg dan voor een abonnement: klik hier.
Als ‘pensionado’ liep Kees de Vet altijd al met een plan om wat langer naar het Deense eiland Langeland te gaan; alle tijd te hebben om wat te struinen en niet het risico lopen dat je net een weekje treft waarop het regent of de wind verkeerd staat. Zo gezegd zo gedaan. Met zijn vrouw trok de pensionado naar het mooie viseiland en deed hier verslag van op de website van ‘de Langelandvissers.
Weerzien met de Faergegardens Camping en de haven van Spodsbjerg…
De camping was geregeld en de datum afgesproken. Op 1 juli hebben we de bus aan geslingerd en gingen we onderweg naar het mooie Denemarken. Na wat gebruikelijke ‘stau’ bij Hamburg, reden we in 1x door naar Spodsbjerg. Het voelde als thuiskomen, met de mooie camping, de haven en het stadje weer in zicht.
Bij Hans en Nieske Keller namen we na aankomst een koude versnapering op hun 47-jarig huwelijk. Na het biertje de camper op de plek gezet en de tent ervoor, en daarna de boot en trailer klaargezet voor het grote avontuur.
Ik had van tevoren de jachthaven al besproken via de site en gevraagd of een man op leeftijd een beetje voor in de haven mocht afmeren, en dat is gelukt, ik krijg plek 1 recht voor de webcam. Konden ze me gelijk een beetje in de gaten houden!
Veel vismogelijkheden op Langeland…
Weerzien met vrienden en campinggasten…
Kees Michielsen (van de website Langelandvissers) zou zaterdag overdag aankomen dus mooi de tijd om wat voor elkaar te maken op gebied van hengels, de apparatuur (Lowrance 7 TI en de Raymarine Element 7) die ik dit jaar heb aangeschaft. Kees zou met zijn sterke Subaru 4WD mijn boot, een Warrior 165 met een 60 pk Yamaha viertakt, wel een handje kunnen helpen om mij in de haven te loodsen, dacht ik zo en dat lukte gelukkig ook.
De Lowrance 7 TI is uitgerust met een Navionics kaart met dieptelijnen en de Raymarine Element 7 fungeerde als visfinder, dieptemeter en sidescan.
Onze Faergegardens Camping is vlak bij de haven dus kun je dit lopend af. Het is een mooie schone camping met in een afgesloten ruimte vriezers voor de gasten, een schoonmaakplaats voor vis, nette douches en wc’s die goed schoon zijn en netjes worden onderhouden, een speeltuintje voor de kids, familiedouches, speelruimtes, een tv zaaltje en wifi , wat niet altijd een goed signaal gaf, maar daar wordt aan gewerkt. Al bij al een prima stek, maar wel reserveren! Veel Denen kamperen door de corona in eigen land, dus het was druk op de camping, maar wel gezellig druk.
De zelfgemaakte botlepels deden het goed…
Toen mijn vismaat Kees arriveerde zijn we gelijk aan het vissen geslagen, we hebben wat stekken afgezocht en ook meteen wat gul en platvis gevangen, onder meer met de zelfgemaakte botlepels van Kees. Het was even oefenen maar ze werkten zeker. We hadden tevens wat aas van firma Lobbezoo mee, ook wat nieuw spul erbij waar Frank van Lobbezoo mee bezig was, om eens te testen.
Op 12 meter diepte is er overal wel een platvisje te vangen. Wanneer de wind sterker werd dan 4 Bft dan bleven we een beetje onder de kant; links de haven uit, achter de bosjes. Niet ver weg dus.
Kees is ook fanatiek zeeforelvisser vanaf de kant dus we hebben wat stekken afgestruind die vermeld staan op de Langelandvissers site bij het onderwerp ‘kantvissen’. Kees had een forel en ik vang nog even een klein geepje, die waren er ook weer zat. Ik kocht nog een hengeltje bij de hengelsportzaak maar mocht even met de Shimano Lesath spinhengel van Kees vissen. Dan voel je het verschil wel bij het vissen; soepel, betere beetregistratie, en superlicht. Ligt er maar net aan hoeveel je wil betalen.
Kees vist met een 270 cm hengel met werpgewicht 10 tot 40 gram. Als aas de Savage Gear Inline Sandeel tussen 14 en 21 gram.
De Lesath van Kees viste prima…
En het avondeten was meteen geregeld…
Het is heerlijk om ‘s avonds even van de kant op forel te vissen, een stukje te rijden en Langeland verkennen en wild te spotten. We zien reeën, hazen, fazanten en nog wat beesten die je in Nederland amper ziet. Kees vertrok al vroeg (5 uur) om in alle rust achter de forellen aan te gaan. En wat ik hoorde achter de herten aan, stak er 1 plotseling over, gelukkig goed af gelopen. Hij had er wel twee, waarvan we lekker hebben gegeten. Als je een klein rookbakje meeneemt, kun je meemaken dat bijna elke verse zeevis goed smaakt.
Omdat we vlak bij de haven zaten gingen we aan het eind van de dag even bij de haven zitten om te kijken wat de andere vissers mee terugnamen. Je ziet dan ook een hoop geklungel met de trailers en boten. Ook verbazing als je ziet waarmee mensen de zee op durven, soms met rubberbootjes met 6 pk, en vier man erin, of bootjes met rotte motoren die amper kunnen starten. Als je wil vissen en met een veilige boot wil varen, huur er dan eentje bij IBI-bootverhuur, die worden goed onderhouden.
Of ga mee met een opstapboot, dan krijg je uitleg, aas aan boord en kans op een visje en als je mazzel hebt met een schipper die Nederlands spreekt – soms met een accent.
Ook is het leuk om met de Denen in gesprek te komen en te horen waar ze vissen en waarmee ze vissen. In de regel met zware shads met loodkoppen tot 250 gram. De meesten zijn lid van de zeevisclub Sjællands Småbådsfiskeklub. Deze heeft meer dan 200 leden met boten. Ze vissen op Langeland en bij Nyborg bij de brug. Hier stonden best veel netten. Volgens de berichten nemen de grote beroepsvissers het ook niet zo nauw en zetten hun netten dichtbij sportvissers uit die een kabeljauw vangen. Zoiets wringt natuurlijk wel met het toerisme en de varende sportvissers, hopelijk blijft dit onder de aandacht.
Meer lezen over dit Langeland avontuur? Klik dan hier om het volledige verslag te lezen!
Koen de Bièvre is bij de lezers van Zeehengelsport bekend als auteur van diverse artikelen over bootvissen, proefvaarten en techniek, en actief bij de Bootvisvereniging Zuid-West Nederland – oftewel de Deltavissers. Uitgave nummer 451 van Deltavissers, het ledenblad van Bootvisvereniging Zuid-West Nederland, was een gedenkwaardige uitgave. In de rubriek Masterclass vertelt hij erover.
Nummer 451…
“Ja, die editie 451 was de allerlaatste uitgave. Na 41 jaar is het doek onherroepelijk gevallen over de papieren versie van de ‘Deltavissers’. Een lange periode. Reeds enkele maanden na de oprichting van de vereniging in februari 1979, werd besloten om een clubblad uit te geven. Van 1979 tot en met 2014 was het een maandblad. Van 2015 tot en met 2018 verscheen Deltavissers tweemaandelijks en de laatste twee jaar was het een kwartaalblad. Dus 451 bladen, vol met verhalen, verslagen en relevante berichtgeving. Op het hoogtepunt van de vereniging telden we ruim 1.600 leden en maandelijks gingen er evenveel bladen de deur uit.
================================================
================================================
De rode draad door het gehele bestaan van Deltavissers, was de vraag om kopij. Met de jaren werd de vraag een kreet, de kreet werd een schreeuw en de schreeuw werd een smeekbede. Met andere woorden, het werd steeds moeilijker om een zinvol blad uit te geven. De laatste 20 jaar heb ik dat blad met hart en ziel gemaakt, letterlijk. De redactie deelde ik de eerste 10 jaar met Hank Perrée, u allen bekend, de vormgeving en lay-out heb ik meer dan 20 jaar gedaan. Ik ben best wel trots op het afgelegde parcours. Maar, zo blijkt maar weer, niets is voor altijd en we gaan nu de digitale toer op. In plaats van een boekje, ontvangen onze leden nu de ‘Deltavissers Nieuwsbrief’ in hun digitale brievenbus. Deze manier van werken maakt dat we weer snel kunnen communiceren, bij wijze van spreken zelfs dagelijks als het moet. Maar we laten onze oudere leden die geen computer, tablet of smartphone hebben niet achter. Zij kunnen zich nog altijd opgeven bij de penningmeester en krijgen dan een uitgeprinte nieuwsbrief op papier thuis gestuurd.
Koen versleet zelf aardig wat bootjes als Delta 498 onder naam ‘Dzjeems’…
Hoe kom je als Vlaming bij een Nederlandse vereniging in het bestuur en neem je de redactie op?
Al snel na mijn aansluiting bij de vereniging in 1987, begon ik stukjes te schrijven voor het clubblad. In die tijd had dat nog echt, zonder oneerbiedig te willen zijn, een doe-het-zelf-look. Van opleiding ben ik reprograaf-drukker en vandaag ben ik nog altijd werkzaam als DTP-er. Het was ook in die periode dat de pc overal zijn intrede begon te doen en er handige, betaalbare, professionele software beschikbaar kwam. Ik bezorgde mijn stukjes dan ook volledig uitgewerkt, gelay-out en gezet aan de redactie. Die stukjes gingen over bootvissen, visvakanties en zo meer. Steeds wanneer er wat gebeurde wat me niet zinde op politiek vlak of bij (toen nog) de NVVS (nu Sportvisserij Nederland) schreef ik een stukje, als het kon met humor, als het moest met pure azijn of een combinatie van beide. Op een gegeven moment werd ik benaderd door de secretaris of ik geen zitje in het bestuur wilde opnemen. Ik heb de boot toen nog afgehouden, een bestuursfunctie interesseerde me toen helemaal niet. Ondertussen verhuisde het clubblad naar een kwaliteitsdrukkerij en zag ik mogelijkheden om Deltavissers voor hetzelfde geld een veel nettere, strakkere look te geven. Ik heb toen een proefnummer in elkaar gezet en aan het bestuur voorgesteld. Met de hulp van Hank, werd na een bezoek van een bestuursdelegatie aan het exotische Brasschaat voor een demo, toch voor de nieuwe look gekozen. Na een poos als ‘meewerkend lid’ de lay-out verzorgd te hebben, wilde ik meer. Dat A5-je moest volgens mij een A4 worden. Het is uiteindelijk Hank Perrée geweest die me over de streep getrokken heeft. “Als je zo ver wil gaan met veranderingen, dan kom je maar mee aan tafel zitten ook.” Bij de volgende Algemene Ledenvergadering was er een zitje vacant, ik heb me bij de secretaris aangemeld en de rest is geschiedenis.
Koen met een Zeeuwse ‘stingray’…
Een mooi artikel van Rinus Visser in dat laatste nummer blikt nog eens terug op al die uitgaven. Wat valt je hierin allemaal op, nu jullie eenmaal kunnen terugblikken tot aan nummer 1 wat verscheen in augustus 1979?
Rinus Visser, al 42 jaar onze penningmeester en het enige stichtend lid binnen ons bestuur, is uiteraard het best geplaatst om zo’n overzicht te maken. Hij heeft werkelijk alles van heel dicht bij meegemaakt. De hoogdagen én de mindere momenten. Als eindredacteur is hij ook steeds nauw bij het blad betrokken geweest. Het blad is steeds met zijn tijd meegegaan. Van ouderwetse stencils tot kwaliteitsvol drukwerk. Maar de inhoud is in principe eigenlijk altijd hetzelfde gebleven – enkel de vorm is geëvolueerd. Als je terug kijkt zie je dat ook bij de bootvisserij in het algemeen. Veel is veranderd en toch is er in de kern helemaal niets veranderd. Er is niets wat zo op een bootvisser lijkt als een andere bootvisser! Vroeger met drie truien en twee jassen over elkaar om de koude te trotseren, nu in een lekker warm, comfortabel drijfpak, maar nog steeds een bootvisser. De omkadering van de bootvisser is veranderd, ten goede, zeer zeker, maar in wezen is de bootvisser nog altijd dezelfde. Zo zal het ook zijn met de Digitale nieuwsbrief. Zelfde inhoud, andere vorm.”
Tot zover een deel uit het Masterclass artikel uit de Zeehengelsport die nu in de winkel ligt en bij de abonnees op de schoorsteenmantel. Wil je niks missen van deze artikelen, zorg dan dat je een abonnement hebt: klik hier voor een aanbieding.
Iedere beweging van de hengeltop is niet altijd een aanbeet. Dat geldt al helemaal voor de brasemvisserij. Vooral voordat de vissen eenmaal goed gaan azen, zwemmen ze vaak rond de voerplek en daarbij raken ze ook soms de lijn waarmee je vist. Jan van Schendel weet er alles van…
door Jan van Schendel
Lijnzwemmers horen erbij. Het zijn indicaties dat de vissen rond de voerplek zwemmen. Probeer niet aan te slaan op die valse aanbeten, want dat resulteert dan vaak in het weer verdwijnen van de vissen, die vertrouwen het niet langer. Funest natuurlijk.
Geduld is een schone zaak…
Geduld en wachten is het credo! Zeker brasems bijten zich vaak vast, dus geen paniek! Het dringende advies dat ik ooit kreeg (toen ik nog niet eens wist wat een lijnzwemmer was) om op mijn ‘handen te gaan zitten’. Het was één van de beste tips die ik ooit heb gekregen!
Jan van Schendel: ‘De beste tip die ik ooit heb gekregen.”
Peter Ouwendijk staat bekend als globetrotter, big-gamevisser en als vertegenwoordiger van de IGFA en NCRZ-lid weet hij het een en ander van grote vissen en bijzondere vissen. In zijn Zeehengelsport rubriek ‘Game On!’ schrijft hij over deze zaken. Maar ook in het Nederlandse viswater komt hij bijzondere vissen tegen…
“Vanochtend ging bij mij de wekker af om 3.30 uur om bij het eerste ochtendgloren samen met mijn goede vriend Klaas de Pikewhisperer het water op te gaan. Klaas zegt: ik weet een stek waar wij vorig jaar Donald Duck zijn tegengekomen! Ik trek mijn wenkbrauwen op en zeg: goed plan hoor maar eet jij voor je gaat vissen de volgende keer iets minder paddo’s want je gaat er heel raar van praten! Wacht jij maar af zegt Klaas met een onbegrijpelijke grijns…
Lang hoefden we niet te wachten, de eerste snoek van 80 cm liet zich verleiden door een rubberen Roach en mocht na een korte drill weer terug het water in. Dan gaan wij nu de inzet verhogen , zegt Klaas en vervangt de Roach voor een 37 cm lange rubberen Pike. Nou zeg; je hengel staat al gelijk krom van het kunstaas!
Nog geen kwartier later breekt de hel los en krijgen we een gigantische beuk op de rubberen Pike. De hengelsteun breekt bijna spontaan af, de super strakke trolhengel staat in een keer zo krom als een hoepel, de reel laat een krijsend geluid horen en de gevlochten lijn loopt er als een tierelier af. Kortom, het is tijd voor een pittig gevecht!
Ik probeer de hengel uit de steun te rossen maar door de spanning op de lijn is dat makkelijker gezegd dan gedaan. De andere hengels zijn door Klaas inmiddels binnengedraaid. Ik heb de hengel uit de steun en de drill kan beginnen. Deze grootmoeder blijkt een massieve en krachtige vis die zich pas na een heldhaftige strijd gewonnen geeft om vervolgens, na inmiddels al in het grote rubberen schepnet van Klaas te zijn beland, toch nog een laatste keer probeert te ontsnappen door zichzelf te onthaken en als een raket uit het net te springen. Gelukkig laat de Pikewhisperer zich niet verrassen en gaat met het net mee omhoog waardoor Grandma keurig in de boot belandt..
We weten nu waar hij woont!…
De grijns op het gezicht van Klaas wordt steeds groter en hij zegt: je boft weer geweldig Ouwendijk, dit is inderdaad Donald Duck, kijk maar eens naar die misvormde bovenkaak die precies op een eendenbek lijkt. Klaas zegt: mijn vismaat Dennis heeft exact deze snoek vorig jaar op 50 meter afstand van deze plek gevangen en we hebben hem toen de bijnaam Donald Duck gegeven, nou jij weer! Enigszins perplex antwoord ik: dan hoop ik oprecht Klaas dat jij volgend jaar Donald voor de derde keer mag vangen, je hoeft niet meer te zoeken, we weten nu eindelijk waar hij woont!
Gevangen aan 37 cm groot rubber…
Ga jij nog vissen in de vakantie? Wat een vreemde vraag eigenlijk; wanneer je sportvisser bent ga je júist vissen in de vakantie, tenzij je natuurlijk duidelijke afspraken maakt met je gezin omdat je sowieso bijna elke dag of week al vist. Maar goed: er zijn zoveel nieuwe sportvissers bijgekomen, en die willen precies doen wat Anja Groot ook doet, namelijk een stoeltje langs de rivier de Lek zetten, een steuntje in het zand en daarop een N-Gauge feederhengeltje plaatsen en vis vangen!
Meer moet dat niet zijn!
Klinkt dat nog te moeilijk? Dan legt onze meervoudig wereldkampioene en prostaffer van het merk Guru dat graag nog een keer duidelijk uit in onderstaand filmpje. Veel is er niet voor nodig aan materiaal en voer – en je kunt met de feederhengel en een schuivende montage mooie vakantievissen vangen vanuit je luie stoel. ‘Meer moet dat niet zijn’, zouden de Belgen zeggen, en gelijk hebben ze.
Klik hieronder om het filmpje te bekijken.
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
Het hele artikel kun je lezen in Beet Magazine, voor slechts € 62,50 per jaar 9x thuis op de mat. Beet Magazine is als los exemplaar te koop voor € 7,95 in de betere hengelsportspeciaalzaak en de boekhandel.
9x Beet thuis op de mat!
